سیدابوالفضل معصومی نسب - معلم

فقدان انگیزش در امر تحصیل و یادگیری، به عنوان چالشی برای یادگیری دانش آموزان و هم چنین به مثابه چالشی پیش رویمعلم جهت نیل دانش آموزان به اهداف تربیتی و آموزشی است.این پژوهش به روش اقدام پژوهی و با هدف بهبود انگیزش بهصورت موردی بر روی یکی از دانش آموزانم که انگیزش او در تحصیل، نسبت به سال گذشته (پایه پنجم) کاهش محسوسی داشتصورت گرفت. شیوه ی گردآوری اطلاعات در این پژوهش به صورت کتابخانه ای می باشد.جهت تشخیص مشکل از ابزار های مصاحبه، مشاهده، پرسشنامه ی استاندارد انگیزش تحصیلی هارتر و جمع آوری اسناد(کارنامه تحصیلی – عملکرد دانش آموز در آزمونها و....) استفاده شد. هم چنین از نظرات برخی از صاحبنظران این حوزه نیز بهرهگرفته شد. نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که ارائه راهکارهایی مثل بازی وارسازی، مکان نشستن دانش آموز در کلاسدرس، صحبت و آموزش به اولیا در خصوص راههای افزایش انگیزش دانش آموز، استفاده از پیش سازمان دهنده ها در تدریس ویادگیری معنادار، افزایش انگیزش در دانش آموز با در نظرگرفتن سلسله مراتب نیازهای مازلو، استفاده از مشوق، حمایت بیرونی ازدانش آموز توسط معلم، دادن مسئولیت مورد علاقه دانش آموز به او از جانب معلم، تغییر باورها و عقاید دانش آموز با استفاده ازنقش الگویی معلم، توجه بیشتر به دانش آموز در کلاس درس، بیان اهداف و انتظارات در ابتدای تدریس به دانش آموز و از سویخود دانش آموز و عدم ایجاد رقابت ناسالم بین دانش آموزان راه حل هایی بودند که با اجرایی کردن آنها انگیزش دانش آموز ازمتوسط نزدیک به ضعیف به سطح مطلوبی رسید. لحاظ کردن این راهکارها می تواند در جهت افزایش انگیزش تحصیلی دانشآموزان کمک شایانی کند.

انگیزش، تحصیل، یادگیری، عملکرد تحصیلی، انگیزش تحصیلی