خدیجه پیروزه - کارشناسی، علوم تربیتی، دانشگاه فرهنگیان، یاسوج، ایران
سیده فائزه پرویز - دانشجوی کارشناسی ارشد، روانشناسی تربیتی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه یاسوج، یاسوج، ایران

در عصر امروز، آموزش و پرورش به عنوان یکی از اصلی ترین عوامل توسعه و پیشرفت هر جامعه، اهمیت بسیاری یافته است. دراین راستا، مفهوم ارزشیابی به عنوان یکی از ابزارهای اساسی در فرآیند آموزشی برای تعیین و ارزیابی پیشرفت دانش آموزان بهمیان آمده است. یکی از رویکردهای ارزشیابی که در سطوح مختلف آموزشی به کار گرفته میشود، ارزشیابی کیفی توصیفی است.ارزشیابی کیفی توصیفی، به معنای توصیف کیفیت و عملکرد دانشآموز بدون استفاده از اعداد یا امتیازات است. این نوع ارزیابی بهدانش آموزان این امکان را میدهد تا برای بهبود عملکرد خود، به توصیف ها و بازخوردهایی که از سوی معلمان و مربیان دریافتمی کنند، توجه بیشتری داشته باشند. پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه ی بین ارزشیابی کیفی توصیفی و انگیزش در مقطعابتدایی انجام شده است. روش این پژوهش توصیفی با رویکرد تحلیلی تجربی می باشد؛ که منابع اطلاعاتی آن شامل کتاب، مقاله،وبلاگ و تجربیات شخصی نویسندگان می باشد. نتایج به دست آمده نشان میدهد که بین ارزشیابی کیفی توصیفی و انگیزشدانش آموزان ابتدایی رابطه ی مستقیم و معناداری وجود دارد. بنا به دلایل و شواهد به دست آمده هر چه نحوهی استفاده ازارزشیابی کیفی توصیفی درست تر و کامل تر باشد انگیزه ی دانش آموزان برای یادگیری، فعالیت در کلاس و مشارکت با سایر دانش-آموزان بیشتر است. به عبارتی ارزشیابی کیفی توصیفی در مقایسه با ارزشیابی سنتی که تمرکز آن بر نمره بود تاثیر شگرفی برانگیزش دانش آموزان ابتدایی دارد.

ارزشیابی، ارزشیابی کیفی توصیفی، انگیزش، دانش آموزان ابتدایی، معلم