امیرمهدی منصوری - کارشناسی پیوسته، آموزش ابتدایی ، دانشگاه فرهنگیان کرمان ، پردیس خواجه نصیر الدین طوسی ، ایران

امر تربیت که یکی از زمینه های مهم در مناسبات انسانی است نیز از این قاعده مستثنا نیست. مکاتب تربیتی هیچگاه خود را فارغ ازچارچوبهای بنیادین و اصول نظری معرفی نمی کنند. حتی مکتب هایی چون رفتارگرایی، که بر رفتار تاکید میکنند و اهداف کلیو آرمانی را چندان قابل مطالعه و تحقیق نمی دانند، نیز هرگز ادعایی در شکستن حصر قواعد و اصول کلی حاکم بر رفتار را ندارند؛چرا که پذیرش همین قواعد و اصول کلی سبب امتیاز و تشخیص مکاتب تربیتی و جدایی آنها از یکدیگر میشود. آنچه همه، بر سرآن اتفاق نظر دارند داشتن هدف و روشهای متناسب با آن است. وجود اصول و قواعد کلی آموزش های دینی در مدارس و مناسباتانسانی و مرجعیت آن برای تفسیر رفتارها آنچنان آشکار است که غالبا نیازی به بیان تشریحی آن وجود ندارد. بدیهی است که هیچکنش و واکنش انسانی نمیتواند در خلا و بدون ضابطه ای مشخص آغاز، و بیهدف پایان پذیرد. رفتارهای یکسان زیادی میتوانیافت که خاستگاه واحدی ندارند؛ به منظور متفاوتی انجام می شوند و احتمالا نتایج مختلفی نیز به بار می آورند.

آموزش، اسلام، تعلیم و تربیت، دین، نماز