محمدرضا کهنسال واجارگاه

موضوع این پژوهش به تحلیل جامعه شناختی خودمختاری میدان دانشگاه در سیاستگذاری کلان پرداخته شده است. برای بررسیخودمختاری میدان دانشگاه در عرصه سیاستگذاری از مفاهیم به کار رفته در نظریات بوردیو در رابطه با خودمختاری میداندانشگاه در ایران استفاده شده است. روش تحقیق این پژوهش تاریخی و گردآوری اسنادی قوانین مرتبط با سیاستگذاری میداندانشگاه است. یافته های پژوهش دلالت بر آن دارد که قوانین شورای عالی انقلاب فرهنگی از سال ۱۳۵۸-۱۳۶۳ به گونه ای تصویت شده است که منجر به عدم خودمختاری و از سال ۱۳۶۴-۱۳۶۸ منجر به خودمختاری نسبی میدان دانشگاه میشود ومقایسه میان دو دوره نشان می دهد که خودمختاری میدان دانشگاه در گذر زمان از عدم خودمختاری به سمت خودمختاری نسبیحرکت کرده است ولی با این حال از سال ۱۳۶۴-۱۳۶۸ دو قوانین مجدد به سمت عدم خودمختاری میدان دانشگاه حرکت کرده است.

خودمختاری، میدان دانشگاه، میدان دولت، قانون