سیدرضا آذرنیناد - دانشجوی روانشناسی و آموزش کودکان با نیاز ویژه، دانشگاه فرهنگیان پردیس شهید بهشتی، مشهد، ایران
ابوالفضل آزاد - دانشجوی روانشناسی و آموزش کودکان با نیاز ویژه، دانشگاه فرهنگیان پردیس شهید بهشتی، مشهد، ایران
محمدرضا علیپور - دانشجوی روانشناسی و آموزش کودکان با نیاز ویژه، دانشگاه فرهنگیان پردیس شهید بهشتی، مشهد، ایران.
مهدی قاسمی پورفخرآباد - دکتری برنامه ریزی درسی، دانشگاه فرهنگیان پردیس شهید بهشتی، مشهد، ایران

اینجانب معلم زبان ا نگلیسی دبیرستانی در ناحیه یک مشهد هستم. در سال تحصیلی ۱۴۰۳-۱۴۰۲ در پایه دهم این دبیرستان در اولین روزی که وارد کلاس درس شدم، با مطالبی چالش برانگیز در حین گفت و گو با دانش آموزان و آموزش درس اول به آنها مواجه نشدم، هفتمه دوم هم با تدریس قسمت پایانی درس اول و مقدماتی از درس دوم گذشت در هفته سوم (جلسه ششم) که کمی درس جلو رفت (اتمام دو درس ابتدایی کتاب) و پرسش و پاسخ کلاسی آغاز گردید، متوجه شدم که دانش آموزی هنگام پاسخگویی به سوالات زبانی که از او می پرسشم، دچار لرزش صدا و دست می شود و حتی نشانه هایی از این قبیل پیش از پرسش سوال از خود نشان می دهد؛ در جلسات هفتم و هشتم این ا سترس افزایش چشمگیری پیدا کرد به طوری که هنگام آغاز پرسش و پاسخ کلاسی علاوه بر لرزش دست و صدا، تغییری در رنگ چهره او نمایان می شد و قبل از شروع درس و پرسش ها به بهانه های مختلف، درخواست اجازه خروج از کلاس را می گرفت. (نکته ای که در اینجا باید خاطر نشان کرد این است که به هنگام آزمون های کتبی که در پایان هر درس گرفته می شود، همیشه نمره قابل قبولی نسبت به کلاس دریافت می کرد.