عبدالله واحدی - Department of Ergonomics, School of Public Health and Safety, Shahid Beheshti University of Medical Sciences, Tehran, Iran
ایمان دیانت - Department of Occupational Health and Ergonomics, School of Health, Tabriz University of Medical Sciences, Tabriz, Iran

زمینه و هدف: علیرغم روند روز افزون خودکارسازی و مکانیزه شدن در صنعت، کارگران بسیاری در معرض حجم کار فیزیکی حرکات تکراری و حالت و وضعیت نامتعارف بدن قرار دارند، در همین راستا، تکنولوژی های دستیار، یک راه‎حل نسبتا جدید و کاربردی هستند. مطالعه حاضر به‎منظور طراحی بازوی کمکی طبق اصول ارگونومی و تاثیر آن بر فعالیت عضلات شانه، طراحی و اجرا گردید. روش کار: نمونه‎های مطالعه از میان دانشجویان در حال تحصیل در دانشکده بهداشت در سال ۱۴۰۰ بود از بین داوطلبان ۱۲ نفر در مطالعه شرکت کردند که نیمی مونث و نیمی مذکر هستند.  نمونه اولیه یک بازوی کمکی غیرفعال ساخته شد، سپس در یک ایستگاه کار شبیه سازی شده، با و بدون استفاده از بازوی کمکی فعالیت الکتریکی عضلات در دو ارتفاع کار و دو وظیفه ارزیابی گردید. برای تحلیل داده ها نرم افزار SPSS۲۶ در سطح معنی داری ۰.۰۵استفاده شد. یافته‎ها: بازوی کمکی طراحی شده در ارتفاع‎ها و وظایف مورد آزمون، میزان فعالیت الکتریکی عضلات را کاهش داد و از بین شش عضله مورد بررسی، عضلات تراپزیوس و آنتریور دلتویید  بیشترین کاهش را نشان دادند. نتیجه‎گیری:  مطالعه حاضر نشان داده است که استفاده از این بازوی کمکی فعالیت الکتریکی عضلات شانه را کاهش می دهد، و تاثیرات متفاوتی در وظایف و ارتفاع کار مختلف  دارد. به طور کلی، این نتایج نشان می دهند که استفاده از بازوی کمکی می تواند یک مداخله موثر برای کارهای بالای سر باشد، اما تحقیقات بیشتری برای ارزیابی پیامدهای طولانی مدت چنین مداخله ای با جمعیت متنوع و برای درک بهتر مسائل بهداشتی و ایمنی در محلی که ممکن است از چنین فناوری استفاده شود، نیاز است.

assistive arm, ergonomics, electrical activity of muscles, assistive technology (AT, بازوی کمکی, ‎ارگونومی, فعالیت الکتریکی عضلات, فناوری کمکی