طراحی و معماری داخلی خانه لباس در بافت تاریخی اصفهان با رویکرد معماری میان افزا

میان افزا یا همان طراحی جدید در بافت تاریخی همواره چالش های متعددی را برای معماران و شهرسازان مطرح میکند؛ اینکهچه عواملی از زمینه باید برای طرح جدید در نظر گرفته شود تا نتیجه مطلوب به دست آید . این رویکرد، تقلیدی از گذشته ویا مانع خلاقیت و نوآوری نیست، اما عدم توجه به زمینه و تمایل به ارائه طرحی متمایز از بناها و بافت مجاور برای توجه بیشتربه بنای جدید مرسومتر از طراحی با در نظر گرفتن توجه به سیمای شهری است که نهایتا موجب آشفتگی بصری آن می شود. اینپژوهش سعی در شناسایی و ارائه معیارهای مهم برای طراحی کاربری فرهنگی در بافت تاریخی داشته تا با استفاده از آن طراحیبا ساختاری همگون برای زمینه ارائه گردد . طرح مساله ی معماری میان افزا در بافت های تاریخی، در وهله ی نخست و از آن جهتکه به مداخلات در حال انجام به منظور نوسازی و بازسازی بناها در بافت سامان می بخشد حائز اهمیت است. با هدایت صحیح معماریمیان افزا در بافت های تاریخی علاوه بر جلوگیری از اعمال سلیقه های شخصی که عمدتا موجب آشفتگی و بروز ناهماهنگی می شود،فرصتی مناسب برای تامین نیازهای ساکنان فراهم شده و معیارهایی نیز به جهت هماهنگی ساخت و سازها با یکدیگر و با بافتتاریخی پیرامون و ارزش های نهفته در آن به دست خواهد آمد؛ در نتیجه کیفیات طراحی شهری در این بافت ها ارتقا یافته و باترکیب شدن با کیفیت های ذاتی و تاریخی موجود در آنها، تجربه های بی نظیر ادراکی از فضای شهری به وجود خواهد آمد. اینپژوهش سعی دارد با هدف طراحی معماری داخلی خانه لباس که به نوعی پیوند میان فرهنگ در دو حوزه لباس و معماری است بارویکرد معماری میان افزا در اصفهان انجام پذیرد.