در نوشتار حاضر به مطالعه تطبیقی اثر عقد بیع و یا به بیان دیگر، تملیکی یا عهدی بودن عقد بیع در حقوق ایران، فرانسه، آلمان و همچنین کنوانسیون بیع بین المللی پرداخته شده است؛ نظر به اهمیت عقد بیع به عنوان متداول ترین عقد چه در حقوق خصوصی داخلی و چه در حقوق خصوصی بین المللی کشف اثر این عقد بسیار حائر اهمیت است. در این مرقومه، مبتنی به روش کتابخانه ای به بررسی اهم مکتوبات موجود در این خصوص پرداخته ایم. در نتیجه این پژوهش، با وجود تمام اختلاف نظر های موجود، نظری که بیشتر مورد قبول می نماید، تملیکی دانستن عقد بیع در تمام حالات آن است. در حقوق فرانسه نیز گرچه تاپیش از اصلاحات سال ۲۰۱۶ قانون مدنی، در تملیکی یا عهدی بودن عقد بیع بحث و اختلاف نظر وجود داشت، اما قانون گذار فرانسه با توجه به نظریات موجود در اصلاحات خود نظری را برگزید که عقد بیع را ناقل حق مالکیت و به بیان دیگر تملیکی میداند. در حقوق آلمان نیز بحث به کلی متفاوت است چرا که به نوعی شرط صحت در بیع اموال منقول قبض است و در خصوص مال غیر منقول نیز تنظیم سند رسمی شرط صحت است؛ بنابراین اثر عقد بیع به محض تحقق شرایط صحت آن قطعا تملیک است. کنوانسیون بیع نیز برای گریز از اختلافات نظام های حقوقی در باب زمان و چگونگی انتقال مالکیت، ترجیح داده است دراین خصوص سکوت کند تا این مورد به قوانین داخلی و قانونی که بر اساس قواعد حل تعارض حوزه بین الملل تخصصی مشخصمی گردد، واگذار شود.