فاطمه مرادی - دانش آموخته کارشناسی ارشد، گروه حقوق، واحد نجف آباد، دانشگاه آزاد اسلامی، نجف آباد، ایران
روح الله مرادی - استادیار، گروه حقوق، واحد اهواز، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز، ایران

قواعدی که در زمان و مکان معین توسط اکثریت یک اجتماع رعایت آن لازم شمرده می شود و اصولا فاقد ضمانت اجرا است. طبقماده ۹۷۵ قانون مدنی، اخلاق حسنه نیز میتواند مانعی برای آزادی قراردادها باشد. اخلاق حسنه عاملی است مستقل در محدودیتآزادی قراردادها، نه اینکه یکی از مصادیق نظم عمومی باشد. وجود این مانع برای آزادی قراردادها در جامعه ایران بهراحتیپذیرفته شده و حکم قانون چیزی جز امضاء رویه موجود در جامعه نبوده است، به همین دلیل قانون، قراردادی را که مخالف اخلاقحسنه باشد مثل اینکه متضمن دروغگویی، خیانت درامانت، و یا منافی عفت باشد مانند قرارداد تکثیر و فروش فیلمها و نشریاتمبتذل و یا قراردادهای صوری به منظور نپرداختن دین اشخاص بیاثر و باطل اعلام نموده است. اگرچه عده ای اخلاق حسنه را نیزیکی از مصادیق نظم عمومی دانسته اند، ولی به دلیل اهمیت خاص آن در جامعه ایران، قانونگذار ترجیح داده است که آن را مستقلاذکر کرده و مطرح نماید.

اخلاق حسنه، اعتبار قرارداد، حقوق مدنی ایران