احمد رحمتی منصور

رویکرد کشورهای جهان به استفاده از انرژی های تجدیدپذیر و انرژی باد بعنوان اصلی ترین منبع تولید انرژی الکتریکی در سال های اخیر مورد توجه واقع شده است. معمولا نیروگاه های بادی در مناطق دوردست و شرایط خاص جغرافیایی ایجاد می گردند و از اهمیت و حساسیت بسزایی برخوردار هستند. با توجه به ماهیت متغیر و غیریکنواخت سرعت باد، بطور متداول در توربین های بادی از ژنراتور القایی جهت تبدیل انرژی جنبشی باد به انرژی الکتریکی استفاده می گردد. طراحی، ساخت، تعمیر و نگهداری ژنراتورهای القایی نسبت به ژنراتورهای سنکرون بسیار ساده تر می باشد. ولی معایبی هم دارد، همانا مقدار زیادی از جریان راکتیو شبکه را مصرف می نماید، که موجب افت پروفیل ولتاژ و ناپایداری در شبکه می گردد. کنترل ولتاژ در یک شبکه قدرت همواره یکی از مهمترین چالش های صنعت برق بوده است. همچنین توان راکتیو یک بار مهمترین عواملی است که در طراحی بهره برداری از سیستم های قدرت AC منظور می گردد. علاوه بر بارها اغلب عناصر یک شبکه مصرف کننده توان راکتیو هستند. بنابراین باید توان راکتیو در بعضی نقاط سیستم تولید و سپس به محل های مورد نیاز منتقل شود. کندانسورهای سنکرون SVC ها و STATCOM جبران سازی فعال را تامین می کنند توان راکتیو تولید شده یا جذب شده به وسیله آنها به طور خودکار تنظیم می شود به گونه ای که ولتاژ شین های متصل با آنها حفظ شود به همراه واحدهای تولید این وسایل ولتاژ را در نقاط مشخصی از سیستم تثبیت می کنند ولتاژ در محل های دیگر سیستم با توجه به توان های انتقالی حقیقی و راکتیو از عناصر گوناگون از جمله وسایل جبرانسازی غیرفعال تعیین می شود. بنابراین در این پایان نامه به لزوم طراحی جبرانسازهای توان راکتیو و مقایسه فنی انواع جبرانسازهای توان راکتیو از جمله، SVC ها و STATCOM در نیروگاه های بادی پرداخته شده است .

توان راکتیو، نیروگاه های بادی، بهبود بهبود پروفایل ولتاژ