درآمدی بر برنامه راهبردی بیوتکنولوژی کشاورزی و نقش آن درپیشبرد امنیت غذایی و توسعه پایدار کشاورزی

امروزه بیوتکنولوژی به عنوان مهم ترین فناوری قرن بیست و یکم به شمار میرود و یکی از هفت صنعت کلیدی است که سرنوشت اقتصادی اجتماعی جوامع را در چند دهه آینده رقم میزند. در قرن حاضر با توجه به اتمام منابع تجدیدناپذیر فسیلی، کشورهایی که قادر به کسب توانمندی فنی و ایجاد صنایع بیوتکنولوژی نباشند از صحنه رقابت جهانی عقب خواهند ماند، از طرفی جمعیت بالای گربیان فقر غذایی، سطح زمین های قابل کشت محدود، فرسودگی خاک و کشاورزی بیش از حد، مشکلات عمدهای در بسیاری از مناطق ایجاد کرده است. با توجه به اهمیت این مسائل در کشور، برای رسیدن به امنیت غذایی و رسیدن به توسعه پایدارکه از بزرگترین چالش های قرن حاضر بشمار میرود، سند ملی بیوتکنولوژی به پیشنهاد و تصویب کمیته ملی زیست فناوری پس از طی مراحل مختلف در سال 83/2/16 به تصویب هیأت دولت رسید،این برنامه به صورت کوتاه مدت ( 5 ساله) و با افق ده ساله تهیه و تدوین شده است. مقاله حاضر با بررسی منابع کتابخانه ای و اسناد و مدارک مکتوب و بانک های اطلاعاتی اینترنتی به رشته تحریر درآمده است. باتوجه به اطلاعات بدست آمده و آرمان های مشخص شده برای رسیدن به اهداف کلان و اجرایی در کشور متاسفانه، شروع خوبی را داشته ولی با مشکلات و موانع در اجرای اهداف ارزشمند برنامه که راهشگای چالش های جهانی امنیت غذایی با نگاه توسعه پایدار کشاورزی، مواجه شدیم.که برای بهتر اجرایی شدن بخش های مختلف آن پیشنهادات زیر ارایه می گردد: الویت بندی مشخص برای زیست فناوری، ارتباط موثر و همکاری بین سازمانها و مراکز پژوهشی، دانشگاهها، مراکز علمی کشور و سایر نهادها، حمایت همه جانبه دولت از زیست فناوری، حفظ نیروی انسانی متخصص، باتوجه ویژه به شخصیت و وضیعت معیشتی آنان، سرمایه گذاری مناسب و ویژه دولت در زیرساخت ها، اختصاص بودجه مناسب و قابل توجه، حداقل در دو برنامه آینده توسعه اقتصادی، اجتماعی، تشویق و حمایت از سرمایه گذاری بخش خصوصی، حمایت از جلب سرمایه گذاری داخلی در کشور

Keywords:

برنامه راهبردی بیوتکنولوژی کشاورزی , امنیت غذایی , توسعه پایدار کشاورزی