شهاب الدین سیاه پشت - دکتری مهندسی معماری، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران جنوب، تهران، ایران ،

امروزه با توسعه شهرنشینی ، جوامع با چالشهای فراوانی برای ایجاد زیر ساخت ها و تامین نیازهای روز افزون ساکنین روبرو شده اند.پس از گذر از عصر کشاورزی و عصر صنعتی ، وارد عصر دانش و ارتباطات شده ایم و روز به روز فناوری ها و تسهیلاتی که ارتباطات و سایر امور را تسهیل می کنند وارد زندگی مردم می شوند؛ پس می توان از این فناوری ها در جهت کاهش یا حتی حذف مشکلات پیش روی جوامع مختلف استفاده کرد. اینجاست که مفهوم شهرهای هوشمند شکل گرفته که تمام ابعاد زندگی شهری، حمل و نقل،ساخت و ساز،بهداشت و درمان ، انرژی ،ارتباطات و ... را در بر میگیرد و به کاهش یا حذف این مشکلات کمک میکند. شهر پایدار شهری است که حافظ و ارتقا دهنده رفاه اهالی چه در بلند مدت و چه در دوره متوسط باشد که در ضمن بالاترین کیفیت زندگی از آن بدست می آید . پایداری ایجاب می کند که تصمیم گیری یکپارچه در نتایج اقتصادی و اکولوژی و اجتماعی خوب به اجرا درآید . پایداری محیطی به معنی حفظ سرمایه طبیعی است که ایجاب می کند ما انسانها در مصرف مواد تجدید شونده و در مصرف آب و منابع انرژی حد و اندازه را رعایت کرده و بیشتر از آنچه که سیستم های طبیعی می توانند فراهم کنند مصرف نکنیم. بعلاوه به یاد داشته باشیم که نسبت مصرف ما از منابع یکبار مصرف بیشتر از نسبتی نباشد که منابع پایدار تجدید شونده نتواند آنرا جبران کند بهترین مثال در این مورد نفت و سوخت فسیلی است که پس از اتمام؛ دیگر تجدید نمی شوند. پایداری محیطی بمعنی رعایت این اصل مهم است که نسبت آلاینده های پراکنده در جو و در دامن طبیعت هرگز بیشتر از ظرفیت جذب شدن آن آلاینده ها در هوا و آب و خاک و بیشتر از توان تصفیه طبیعت نباشد. ایجاد وضعیت بهتر در پایداری نسبی یک شهر ایجاب می کند که خصوصیاتی را که در الگوی ورودی ها و خروجی ها اثر می گذارند ارزیابی شود. در این راستا بایستی خاک و آب و انواع ساختمان و سیستم های حمل و نقل و سازمان فضایی را لحاظ کرد. سپس می توان پتانسیل تغییرات را حین نقشه کشیدن محوطه در ساختمان ها مورد ارزیابی قرار داد. شهر هوشمند ایده ای است که به مردم کمک می کند تا از فناوری برای توسعه شهر استفاده نمایند. شهرهای هوشمند به سرعت در حال توسعه بوده و خدمات جدیدی ارائه می دهند که به شدت بر برنامه ریزی و سیاستگذاری تاثیر می گذارد اگر چه همراه با خدمات شهری انجام می پذیرند. طرح های انرژی مربوط به توسعه شهرهای هوشمند به بخش منابع انرژی تجدیدپذیر عظیم تری مانند انرژی خورشیدی و بادی برای برق و استاندارد بالای یکپارچه سازی صنایع و خدمات همگانی برای تامین کسب و کارها و خانوارها نیاز دارد. آگاهی از نقش آفرینی انرژی تجدیدپذیر در توسعه و برنامه ریزی کلی شهر هوشمند حائز اهمیت می باشد. مقاله حاضر ضمن تاکید و بررسی تاثیر روابط متقابل برنامه ریزی انرژی و شهر هوشمند به شناسایی ایده های موثر می پردازد. حوزه های برنامه ریزی انرژی متاثر از سیاست دولت هند بوده و با محیط برنامه ریزی شهر هوشمند مرتبط هستند.

سیستم های انرژی پایدار، ریزشبکه، شبکه، شهرهای هوشمند، کنتور هوشمند.