سارا سلیمانی - دکتری معماری،هیات علمی دانشگکده هنر و معماری دانشگاه کردستان
شرمین عزیزی

حس تعلق به مکان یک رابطه عاطفی و پرمعنا بین شخص و مکان است . این حس تعلق موجب میشود مردم مکان را به عنوان قرارگاهی برای بازگشت به آن ارزشمند بشناسند . به طور طبیعی ، انسانها با تامین نیازهای روزمره خود، تعلقاتی نسبت به مکانهایی دارند که آن مکانها را برایشان معنادار و قابل قبول می سازد. حس تعلق به مکان یک کیفیت برجسته است که تاثیر قابل توجهی بر بهزیستی فرد دارد. در واقع ، حس تعلق به مکان نیازی در سطح بالاست و مکانها باید به گونه ای طراحی شوند که این نیازها را برآورده کنند و ضرورتها را تامین نمایند.متاسفانه ، این مسئله کمتر به توجه معماران، طراحان و برنامه ریزان شهری درآمده است . در این مقاله ، با بررسی متون و سندهای مختلف در حوزه حس تعلق به مکان، نقش عوامل کالبدی در شکل گیری این حس را بررسی می کنیم .در این راستا این سول ها مطرح میشود که :۱-چه عواملی می توانند در شکل گیری حس تعلق به مکان نقش مهمی داشته باشند؟۲-چگونه عوامل کالبدی ، مانند طراحی فضاها و ویژگی های فیزیکی مکانها، بر حس تعلق به مکان تاثیر میگذارد؟در ادامه ، نقش عوامل کالبدی در ادراک حس مکان و ایجاد حس تعلق به مکان بررسی می شود. نتایج نشان می دهد که حس تعلق به مکان به تعامل عاطفی فرد و هویت مکانی اشاره دارد و در واقع ، حس دلبستگی به مکان نقش مثبتی در زندگی انسان و مراقبت از مکان ایفا می کند. وایجاد شرایط مناسب موجب حضور افراد در فضاهای شهری خواهد شد.

حس تعلق ، مکان، عوامل کالبدی ، ادراک، نیازهای انسانی