مائده حسینی - کارشناسی ارشد معماری، واحد گرگان، دانشگاه آزاد اسلامی، گرگان، ایران،

به دلیل رشد جمعیت ، نیاز به مسکن ، به طور روز افزون در حال افزایش است . تغییرات ناشی از پیشرفت تکنولوژی و نوع تفکر انسان ها، زندگی آنها را از شکل جمعی , به صورت گروههای پر جمعیت در یک مجتمع مسکونی ، به شکل یک زندگی هر خانوار, یک واحد مسکونی " تغییر داده است . در عصر حاضر، ساخت و سازها در تمامی شهرها و کشورها با شتاب روز افزون پیش می رود؛ و به تبع آن ساختمانهای قدیمی و فرسوده تخریب می شود و ساختمان های جدید و نو جایگزین آن می شود که این امر سبب ایجاد آلودگی های متعدد می گردد. از این رو، ایجاد فضای سبز در شهرها، می تواند به بهبود کمی و کیفی فضاهای شهری کمک کند. تقاضای روز افزون برای سکونت در شهرها، ایجاد فضای سبز در سطح زمین را دشوار کرده، به صورتی که حفظ فضای سبز موجود طبیعی و مصنوعی جوابگوی نیاز انسان ها نیست . بدین ترتیب پرسش اصلی در این پژوهش این است که در خانه های طراحی شده با معماری سبز به چه اصولی توجه شده است . بدین منظور از روش تحلیلی و اسنادی استفاده شده است و مشخص شد استفاده از : فضای سبز در ارتفاع ، فضای سبز در تراسها ، مصالح طبیعی ، صفحات خورشیدی روی بام، توربین بادی برای تامین روشنایی نما، سلول فتوولتاییک ، پنجرههای دو جداره، سیستم تصفیه آب خاکستری ، تیرچه های بامبو می تواند مفید باشد.

معماری سبز، معماری پایدار، فضای سبز، مصالح بومی