مریم دباغیان - کارشناسی ارشد معماری داخلی دانشگاه آزاد واحد پردی س

معماری مدرن به طور مداوم در حال تکامل است و مرزهای طراحی ، عملکرد و پایداری را پیش می برد. بنابراین جست و جو برای موادی که استحکام، تطبیق پذیری و مقرون به صرفه بودن را متعادل می کنند، منجر به برجسته شدن راه حل های نوآورانه شده است . بتن تقویت شده با الیاف شیشه GFRC به عنوان شاهدی بر همگرایی فناوری و طراحی است که امکانات معماری را تغییر می دهد. این کامپوزیت مستحکم و با دوام که بتن مسلح از مصالح متداول آن است ؛ قابلیت فرم پذیری و انعطاف پذیری را می توان از خصوصیات آن دانست که به تزیینات و معماری داخلی امتداد پیدا کرده و صداقت کالبدی و معنایی را بازگو می نماید. در واقع GFRC فراتر از پوشش عمل می کند و به صورت همزمان در سه حیطه ی سازه، معماری و معماری داخلی پیوستگی به وجود می آورد. در نگرش کلی ، طراحی ساختمان های پایدار از مصالح پربازدهی است که ماهیتی سازگارتر با محیط زیست داشته و سبب افزایش عمر مفید ساختمان می شود. آنچه در این مقاله مورد توجه قرار گرفته است ، رویکرد معماری پایدار نسبت به مسائل محیطی در استفاده از کامپوزیت GFRC در معماری داخلی می باشد. که با استفاده از این رویکرد، نسبت به پیامدهای مخرب فعالیت های انسانی بر محیط زیست ، با توجه به برنامه توسعه پایدار، بتوان از این طریق حداقل آسیب زیست محیطی را دنبال داشته باشد. در این میان چگونگی پایدار بودن ساختمان و مولفه های ایجاد کننده پایداری محیط در یک بنا با مزایا، کاربردها و جنبه های فنی چندوجهی GFRC به نقش آن به عنوان یک بازگری محوری در چشم انداز ساخت وساز، مقرونبه صرفه و پیچیده تاکید می شود. که در ابتدا بایستی تعریفی دقیق از پایداری در حوزه معماری و ساختمان انجام شده و مولفه های مختلف آن تدوین شوند. در نتیجه نگارنده با استفاده از مطالعات کتابخانه ای و بررسی توصیفی به جمع آوری مطالب در حیطه معرفی کامپوزیت GFRC و نقش آن در معماری داخلی پایدار و محیط زیست پرداخته است .

کامپوزیت GFRC، الیاف شیشه ایی ، طراحی داخلی پایدار، توسعه پایدار