علیرضا باقریان چاخرلو - کارشناس ارشد مهندسی معدن، شرکت مهندسین مشاور طاها
محمدتقی همزبان قراملکی - دانشیار دانشکده مهندسی معدن، دانشگاه صنعتی سهند

روند عمومی به کار رفته برای ارزیابی ظرفیت سایشی خاکها، اجرای آزمون و اندازهگیری میزان سایش مواد مورد استفاده در آزمایش است . در این راستا، آزمایش های متعددی جهت ارزیابی ظرفیت سایشی خاکها و همچنین اندازهگیری میزان سایش های ایجاد شده در قطعات به کار رفته در آزمایش ها، توسعه یافته است . یکی از آزمایش های مرسوم برای سنجش ظرفیت خراشندگی خاک، آزمون LCPC می باشد. اندیس خراشندگی به دست آمده از این آزمایش (LAC)؛ به عنوان شاخصی برای سنجش قابلیت خراشندگی زمین و ایجاد سایش روی ابزارهای برنده به شمار می رود. با توجه به حضور ذرات ریزدانه رسی در اغلب ترکیب های خاکی ، اثر حضور ذرات رسی همراه با نسبت های مختلفی از ذرات درشت دانه ، بر خراشندگی خاکها، با استفاده از آزمایش LCPC مورد بررسی قرار گرفت . برای آزمایش ها، از نمونه های سیلیس - کائولن و ترکیب آنها با آب، استفاده گردید. مطالعات نشان داد که رفتار رئولوژیک نمونه های خاک و ضرایب خراشندگی LAC، با افزودن کائولن به نمونه و همچنین تغییر مقدار رطوبت ، تغییر قابل ملاحظه ای پیدا می کند. به نظر می رسد که کاربرد حدود اتربرگ می تواند روش مناسبی برای پیش بینی این رفتار رئولوژیک و توصیف سایش های پدید آمده باشد.

حفاری مکانیزه، سایش ، ذرات رسی ، آزمون LCPC