مریم طحان - کارشناس ارشد روان شناسی بالینی خانواده، پژوهشکده خانواده، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران.
پریسا سادات سید موسوی - استادیار روان شناسی، پژوهشکده خانواده، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران.

هدف: هدف از پژوهش حاضر، آزمودن نقش تعدیل کنندگی کنش تاملی در رابطه ادراک پذیرش- طرد والدینی و تنظیم هیجانات در نوجوانان بود.  روش: این پژوهش از نوع مطالعات همبستگی است. جامعه آماری پژوهش را نوجوانان ۱۸-۱۴ ساله ایرانی تشکیل دادند. داده ها به روش نمونه گیری در دسترس از ۴۰۰ نوجوان داوطلب شرکت در پژوهش جمع آوری شد. آن ها مجموعه ای از پرسشنامه هایی را به صورت آنلاین تکمیل کردند که این پرسشنامه ها شامل: پرسشنامه کنش تاملی فوناگی و همکاران (۲۰۱۶)، فرم کوتاه پرسشنامه پذیرش- طرد والدینی روهنر (۲۰۰۵) و دشواری در تنظیم هیجانات گراتز و روئمر (۲۰۰۴) بودند. برای پاسخ به سوالات پژوهش از مدل یابی معادلات ساختاری استفاده شد. یافته ها: بین ادراک طرد پدر و مادر و همچنین بعد عدم قطعیت کنش تاملی با دشواری در تنظیم هیجانات نوجوانان رابطه مثبت و معناداری وجود دارد اما بعد قطعیت با دشواری در تنظیم هیجانات رابطه منفی معناداری داشت. همچنین بعد قطعیت کنش تاملی در رابطه ادراک طرد پدر و مادر با دشواری در تنظیم هیجانات نقش تعدیل کننده داشت؛ در حالی که بعد عدم قطعیت کنش تاملی نتوانست در رابطه ادراک طرد پدر و مادر با دشواری در تنظیم هیجانات نوجوانان نقش تعدیل کننده ایفا کند. نتیجه گیری: در صورتیکه نوجوانان از کنش تاملی خوبی برخوردار باشند، می توانند با تاثیرات ناشی از طرد والدینی به شکل مطلوب تری کنار آیند. بنابراین کمک به بهبود سطح کنش تاملی می تواند در دستور کار درمانگرانی قرار بگیرد که در حیطه کودک، نوجوان و روابط والد- فرزندی کار می کنند.

پذیرش- طرد والدینی, تنظیم هیجانات, کنش تاملی, نوجوانان