مهناز قنبری منش - دانشجوی ارشد زبان و ادبیات فارسی
نزاکت محمدیان - دانشجوی ارشد زبان و ادبیات فارسی

مولانا بزرگترین سراینده شعر عرفانی در ادبیات فارسی است که بررسی آرا او در باره زنان می تواند به نوعی نماینده تلقی عرفان اسلامی ایرانی از زنان باشد. مولوی یکی از شاعرانی است که به طور گسترده به صورت تمثیلی به موضوع مهر و محبت مادر آن در آثار خود با رویکردی دینی و اخلاقی و البته غنایی پرداخته است . مولوی درباره زندگی زناشویی فرزند و تربیت او زندگی خانوادگی ، حقوق والدین و... هم در آموزهها و هم در تنظیم قواعد و قوانین ، به جایگاه خانواده و زنان توجه بسیار دارد و موجب ارتقای شان و منزلت نظام خانواده شده است تفکرات و آرای وی درباره خانواده با احادیث و روایات اسلامی مطابقت دارد. از نظر وی رابطه عاشقانه ای باید بین زن و شوهر برقرار باشد و این دو وظیفه رفع نیازهای عاطفی یکدیگر را بر عهدهدارند مهر و محبت اساس روابط خانوادگی است هرچند وظیفه کسب معاش و توجه به رفاه و تربیت فرزندان بر عهده مرد و خانه داری فرزندآوری و تربیت و تعلیم فرزندان بر عهده زن است . مولوی همچنین بین بسیاری از روابط خانوادگی و مفاهیم عرفانی پیوند ایجاد کرده است ؛مثلا از نظر وی زندگی زناشویی نمادی از نظام آفرینش و رابطه انسان و پروردگار و آفرینش گری و الطاف مادرانه می تواند نمادی از خداوند باشد. از دیدگاه وی زن و مرد مکمل یکدیگرند. این پژوهش به شیوه توصیفی - تحلیلی درباره مهر و محبت مادر در آثار مولوی رومی پرداخته است .

خانواده، مهر و محبت مادر، مولوی مثنوی ، مکتوبات، فیه مافیه .