نجمه پولادی - دانشجوی کارشناسی ارشد/ رشته مهندسی پلیمر /دانشگاه شهید باهنر کرمان
سیداحمد عطائی - استاد گروه مهندسی شیمی بیو تکنولوژی/ دانشگاه شهید باهنر کرمان

بعضی از میکروارگانیسم ها براثر کمبود مواد غذایی مانند نیتروژن و فسفر توانایی تولید پلیمر های زیستتخریب پذیر، مانند پلی هیدروکسی آلکانوات ها را دارند. در این پزوهش از باکتری رالستونیا اوتروفا به عنوانبهترین گونه تولید کننده این بیو پلیمر استفاده شد. به منظور بهبود بخشیدن به خواص بیوپلیمر از اسیدپروپیونیک استفاده شد، زیرا این اسید باعث افزایش درصد والرات در زنجیره ی بیوپلیمری می شود. غلظتاسید افزوده شده به محیط کشت در مجموع ۴ گرم بر لیتر بود، که در فواصل زمانی ۱۲،۱۶ و ۲۰ ساعت پس ازشروع تخمیر به محیط کشت اضافه شد. در نهایت مقدار کل پلیمر تولیدی ۱/۷۸ گرم بر لیتر محیط کشت و درصد والرات در آن ۲۱/۴۸% گزارش شد.

پلی هیدروکسی آلکانوات، اسید های چرب، زیست تخریب پذیر