مسعود مظاهری تهرانی - دکتری حقوق جزا و جرم شناسی دانشگاه تهران

این پژوهش با هدف بررسی قطع ارتباط نسب از صاحب اسپرم و تخمک اهدایی در حقوق ایران صورت گرفته است . روش گردآوری آوری اطلاعات به صورت کتابخانه ای می باشد. همچنین ابزارهای جمع آوری داده های این تحقیق شامل فیش برداری،مجلات مختلف و بانک های اطلاعاتی و اینترنت بوده است . از آنجایی که این پژوهش جنبه کیفی داشته نوع و روش تحقیق نیز به صورت توصیفی - تحلیلی می باشد که علاوه بر تصویرسازی آنچه هست به تشریح و تبیین دلایل چگونگی و چرایی وضعیت مسئله و ابعاد آن پرداخته می شود. ناباروری و روشهای درمان آن مدتها پیش مورد توجه دانشمندان علوم طب بوده است . بطور طبیعی جنین بر اثر وارد شدن اسپرم درون تخمک در بدن و بدون دخالت فناوری کمکی بوجود می آید. در صورتیکه شرایط عمل لقاح و تولید جنین بصورت طبیعی ، امکان پذیر نباشد لقاح مصنوعی انجام می شود که در یکی از انواع آن ، از اسپرم یا تخمک اهدایی استفاده می شود. نسب جنین های حاصل از اسپرم و تخمک اهدایی ، حالت های مبهمی را ایجاد کرده است . به رغم نظریات متفاوتی که راجع به انتساب طفل به پدر و مادر ارائه شده است ، منشا آن با توجه به دلیل عقلی و نقلی ، ایجاد نطفه است . به عبارت دیگر، کودک منتسب به صاحب اسپرم ، به عنوان پدر و صاحب تخمک ، به عنوان مادر است . در بحث تلقیح مصنوعی ، از باب مانعیت زنا، شبهاتی قابل بررسی است که با توجه به رکن بودن عمل نزدیکی در تحقق زنا این شبهه مرتفع میگردد.

ارتباط نسب ، اسپرم اهدایی ، تخمک اهدایی ، حقوق ایران