اثربخشی طرحواره درمانی گروهی بر مشارکت اجتماعی ، پذیرش اجتماعی، نشخوار فکری و تلقی فاجعه آمیز مبتلایان به ویروس نقص ایمنی انسانی HIV

پژوهش حاضر به منظور ارتقاء سلامت روان، بررسی اثربخشی طرحواره درمانی بر خرده مقیاس های مشارکت اجتماعی ،پذیرش اجتماعی، نشخوار فکری و تلقی فاجعه آمیز افراد مبتلا به اچ.آی.وی انجام گردید. پژوهش مداخله ای از نوع پیش آزمون- پس آزمون و گروه گواه می باشد. ۳۰ نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه، آزمایشی و گواه جایگزین شد. از دو پرسشنامه سلامت اجتماعی کییز و تنظیم شناختی- هیجانی گارنفسکی و همکاران استفاده شد. افراد گروه آزمایشی به مدت ده جلسه دو ساعته تحت آموزش طرحواره درمانی گروهی با مدل طرحواره درمانی یانگ قرار گرفتند. جهت تحلیل داده ها از تحلیل کواریانس چندمتغیری و نرم افزار SPSS ۲۶ استفاده شد . نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد، طرحواره درمانی گروهی بر میزان خرده مقیاس های پذیرش اجتماعی و تلقی فاجعه آمیز در افراد مبتلا به اچ.آی.وی تاثیر داشته p<۰/۰۰۱ اما بر مشارکت اجتماعی p=۰/۱۴۴ (، نشخوار فکری p=۰/۱۰۲ تاثیر نداشته است. طرحواره درمانی موجب افزایش پذیرش اجتماعی و کاهش تلقی فاجعه آمیز افراد مبتلا به اچ.آی.وی شد.

Keywords:

طرحواره درمانی , مشارکت اجتماعی , پذیرش اجتماعی , نشخوار فکری , تلقی فاجعه آمیز , ویروس نقص ایمنی انسانی (اچ.آی.وی) , ایدز