زهرا حسینی - کارشناسی ارشد مدیریت منابع انسانی، گروه مدیریت، موسسه آموزش عالی آپادانا، شیراز، ایرا ن

سازمان ها و مراکز دولتی ، عمومی و خصوصی بزرگ به مثابه یکی از مهم ترین نهادهای اجتماعی دوران کنونی ، در قبال جامعه مسئول هستند و ارتقای مسئولیت پذیری اجتماعی آن ها در گرو شناسایی عوامل موثر بر ارتقای مسئولیت پذیری اجتماعی کارکنان است . با این رویکرد هدف از پژوهش حاضر، مطالعه رابطه بین رهبری اخلاقی و مسوولیت پذیری اجتماعی تعاونی است .با در نظر گرفتن مبانی نظری ، ابعاد رهبری اخلاقی شامل روابط بین فردی ، الگو بودن وعمل گرایی به عنوان متغیرهای پیش بین و متغیر مسئولیت پذیری اجتماعی به عنوان متغیر ملاک در نظر گرفته شد. پژوهش از لحاظ هدف،کاربردی و از لحاظ روش، به صورت توصیفی همبستگی است . مسئولیت اجتماعی شرکت ها برای حکومت ها جذاب است ؛ زیرا آنها را قادر می کند تلاش ها، برنامه ها و سیاست ها را جایگزین ، تکمیل و یا قانونی کنند و مکمل نقش سنتی دولت ، در تدوین سیاست گذاری اجتماعی کارا باشند. جامعه آماری پژوهش کلیه کارکنان بخش های اداری پنج سازمان دولتی واقع در سایت اداری شهرداری شیراز بودند .با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای ، نمونه ای به حجم ۱۳۱ نفر از کارکنان انتخاب و موردمطالعه قرار گرفتند ابزارهای گردآوری داده ها پرسشنامه بودند که روایی و پایایی آن ها مورد تایید قرار گرفت .تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه انجام گرفت . یافته ها نشان داد که رهبری اخلاقی رابطه معناداری با مسئولیت پذیری اجتماعی داشت ( r: .۸۲; p < .۰۱ ) .یافته ها همچنین نشان داد که دو مولفه الگو بودن و عمل گرایی رهبر می توانستند نقش معناداری در پیش بینی مسئولیت پذیری اجتماعی سازمان داشته باشند.

رهبری اخلاقی ، مسئولیت اجتماعی شرکت ها ، سیاست گذاری حکومت و سیاست گذاری عمومی .