محسن مصلحی - سازمان نظام پزشکی اصفهان، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران
مجتبی اکبری - مرکز تحقیقات غدد و متابولیسم صدیقه طاهره – دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران
نورالدین سلطانیان - دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران
فاطمه سخنوری - مرکز تحقیقات غدد و متابولیسم صدیقه طاهره – دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران

امروزه مسئله حقوق و رفاه اجتماعی جایگاه مهمی در سیر اندیشه های فقهی سیاسی حقوقی و مدیریت اقتصادی - اجتماعی دارد چرا که انسان به دلیل مدنی الطبع بودن همواره در طول تاریخ نیازمند ارضای نیازهای حداقلی خود برای گذران زندگی بوده و مهم ترین دلیل گرد آمدن انسانها به دور یکدیگر و تشکیل جامعه تدارک مشترک امنیت و نیازهای اجتماعی بوده است. حقوق اجتماعی بخشی از حقوق اصلی جوامع است که نگارندگان قوانین اساسی آنها سعی دارند با توسل به تنظیم قوانین دقیق و محکم به برآورده شدن آنها کمک نمایند. نگارندگان قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران هم از این امر پیروی کرده است. پیشینه و قانونمندی و انتظام بخشی به حرفه پزشکی به دوره باستان بر می گردد. در فرایند پیچیده و خطیر سلامت مردم» و «درمان بیماران که شامل ابعاد گسترده و چند وجهی از قبیل شرایط اقتصادی اجتماعی سیاسی و فرهنگی می باشد توجه شایسته به تامین امنیت و حقوق صاحبان فرآیند و جامعه خدوم درمان برای ایجاد انگیزه امید و اعتماد در جهت پیمودن این مسیر دشوار ضرورتی غیر قابل تردید است تدوین و تصویب منشور حقوق جامعه پزشکی ایران اقدامی مهم و راهبردی در مسیر حفظ سرمایه اجتماعی و اعتماد متقابل به منظور ایجاد شرایط مناسب خدمت و تامین حقوق حرفه ای و اجتماعی رهپویان گرانقدر این قله بلند است

جامعه پزشکی ،حقوق اجتماعی ، برخورداری