نورا پناه پوری - Department of Psychology, Naein Branch, Islamic Azad University, Naein, Iran
شکیب جوهری - Department of Psychology, Naein Branch, Islamic Azad University, Naein, Iran

زمینه و هدف: فقدان صمیمیت بین زوجین می­تواند پیامدهای نامناسبی برای آنان به همراه داشته باشد. از این رو شناسایی عواملی که در صمیمیت زوجین نقش دارند و می توانند جنبه پیش­گیرانه بر طلاق داشته باشند، دارای اهمیت است. لذا پژوهش حاضر با هدف تعیین نقش میانجی خود افشاسازی زناشویی در رابطه بین صمیمیت با عملکرد جنسی و گرایش به طلاق در زوجین در شرف طلاق انجام شد. مواد و روش ها: پژوهش حاضر توصیفی و از نوع معادلات ساختاری است. جامعه آماری شامل زوجین در شرف طلاق مراجعه کننده به مراکز مشاوره بهزیستی شهر اصفهان در تیرماه سال ۱۴۰۲ بودند. از بین جامعه آماری ۱۱۵ زوج (۲۳۰ نفر) با استفاده از جدول Krejcie و Morgan، به روش نمونه گیری در دسترس ۷۰ زوج (۱۴۰ نفر) انتخاب و داوطلبانه به پرسش نامه های خود افشاسازی زناشویی، صمیمیت، عملکرد جنسی و گرایش به طلاق پاسخ دادند. داده ها با روش آماری تحلیل مسیر، تجزیه ­ و تحلیل شدند. یافته ها: نتایج مدل یابی معادلات ساختاری نشان داد که صمیمیت زناشویی با عملکرد جنسی (۶۹۳/۰=β) و با خود افشاسازی زناشویی (۵۴۲/۰=β) به صورت مستقیم و با گرایش به طلاق (۶۹۳/۰-=β) به صورت معکوس رابطه معنی داری دارد. هم چنین، نتایج نشان داد خود افشاسازی زناشویی با عملکرد جنسی (۲۶۵/۰=β) به صورت مستقیم و با گرایش به طلاق (۱۵۴/۰-=β) به صورت معکوس رابطه معنی­داری دارد (۰۵/۰>P). نتیجه گیری: خود افشاسازی زناشویی در رابطه بین صمیمیت با عملکرد جنسی و گرایش به طلاق در زوجین در شرف طلاق نقش میانجی گری را بر عهده دارد. بنابراین، به مشاوران خانواده پیشنهاد می شود به صمیمیت بین زوجین توجه بیشتری داشته باشند. واژه های کلیدی: خود افشاسازی زناشویی، طلاق، صمیمیت، عملکرد جنسی، میل به طلاق

Marital self-disclosure, Divorce, Intimacy, Sexual performance, Tendency to divorce, خود افشاسازی زناشویی, طلاق, صمیمیت, عملکرد جنسی, میل به طلاق