سفر کودک- قهرمان در شاهنامه از طردشدگی تا رسیدن به تشرف بر اساس فرایند رازوارگی تقدیر

از آنجا که اساطیر در قلمرو نمادها هستند، زبان و ماهیتی رازآلود و پیچیده دارند و همین معنای رمزی آنها، ماهیتی مقدس به اساطیر بخشیده است. اساطیر، منشا ازلی بسیاری از کردارها و آیین ها هستند که در زمان های دور یکبار برای همیشه رخ داده است. اساطیر را می توان برداشت های جهان شناختی از عقاید کهن دانست، نوعی ادراک و نگرش به جهان که برای قلمرو امور مقدس، رقم خورده است. در اساطیر رازوارگی جهان هستی، اینکه انسان های ابتدایی چگونه می زیسته اند و چگونه فکر می کرده اند، همه و همه مورد توجه قرار می گیرد. از سویی از آنجا که بینش اسطوره ای بر دخالت نیروهای فوق طبیعی است، رویدادها، قهرمانان و موجودات عموما فرازمینی و ماورایی هستند از این رو نقش اصلی اسطوره برخلاف حماسه تقدس و رازوارگی بخشیدن به جهان پیرامون است. در این پژوهش که به شیوه توصیفی – تحلیلی و بر مبنای سندکاوی و مطالعات کتابخانه ای صورت خواهد پذیرفت برآنیم تا به بررسی نقش تقدیر در سرنوشت کودک قهرمانان- طرد شده در شاهنامه بپردازیم. نتایج حاصل از این مطالعه نشان می دهد که نقش تقدیر در اسطوره کودک رها شده در ایران و یونان بسیار حائز اهمیت است. نحوه رشد و بالندگی این قهرمانان شبیه به یکدیگر بوده و قهرمان با طی نمودن مسیر تشرف برای رسیدن به تعالی و بازگشت به جامعه و خانواده باید مراحلی را پشت سر بگذارد.

Keywords:

شاهنامه , کودک- قهرمان , کهن الکوی رهاشدگی , رازوارگی و تقدیر.