مهسا غفوریان سیستانی مهاجر - دانشجوی کارشناسی ارشد مشاوره خانواده – موسسه آموزش عالی بیهق سبزوار

یکی از موضوعاتی که در چند سال اخیر ذهن اکثر اندیشمندان و حتی عموم را به خود مشغول کرده است مساله طلاق می باشد. در حال حاضر این پدیده در ایران به شکل یک مساله و معضل اجتماعی ،مشکلات زیادی را برای افراد و خانواده های در معرض طلاق به وجود آورده است .هدف این پژوهش بررسی عوامل موثر بر گرایش زوجین به طلاق منطقه ی ۷شهرمشهد می باشد. روش تحقیق مورد استفاده روش پیمایشی می باشد. و تکنیک و روش جمع آوری اطلاعات، پرسشنامه همراه با مصاحبه حضوری بوده است. جامعه ی آماری این پژوهش کلیه ی افرادی که در زمستان ۱۴۰۲ به دادگستری مراجعه کرده و دادخواست طلاق داده بودند می باشدکه کل این افراد ۱۵۰نفر می باشند که ۱۱۵ نفر از آنها زن و ۳۵ نفر دیگر مرد می باشند.متغیر وابسته تحقیق میزان گرایش به طلاق مباشدکه به صورت یک طیف در پرسشنامه آمده است. تجزیه و تحلیل داده ها در دو سطح توصیفی و استنباطی انجام شد که ابتدا در قسمت آمار توصیفی ، ویژگیهای جمعیتی ،اقتصادی و اجتماعی پاسخگویان توصیف وتشریح شده است و در قسمت آمار استنباطی با توجه به سطح اندازه گیری متغیرهای مستقل که ۲۰ متغیر می باشد از رگرسیون دو متغیره، چند متغیره، تحلیل واریانس، آزمون تی((T– test و آزمون اف test)- F ) استفاده شده است. نتایج بدست آمده از تحقیق نشان می دهند که : متغیرهای اختلاف تحصیلی زوجین، اختلاف سن زوجین، تحصیلات زن و سن ازدواج زن با گرایش به طلاق زنان رابطه معنادار و مستقیمی دارند و متغیرهای میزان شناخت همسر قبل از ازدواج، مدت زندگی مشترک، تعداد فرزندان و مدت شناخت همسر قبل از ازدواج با گرایش به طلاق زنان رابطه معنادار و معکوس دارند.همچنین متغیرهای مدت شناخت و میزان شناخت همسر قبل از ازدواج با گرایش مردان به طلاق رابطه معنادار ومعکوس دارند.

طلاق،گرایش به طلاق، آسیبهای اجتماعی، آسیب شناسی خانواده