مرتضی بندری - دکتری روابط بین الملل، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اهواز، اهواز، ایران
عبدالرضا عالیشاهی - دکتری علوم سیاسی، دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران

جایگاه انقلاب در نظام فکری اندیشمندان، فلاسفه و تئوریسین های علم سیاست در گذران تاریخ با تفاوت های ماهوی و ساختاری گسترده ای همراه بوده است به گونه ای که از نگرش مثبت و سازنده تا رویکردی انتقادی و نکوهیده را شامل گردیده است. نکته حائز اهمیت در این رابطه، ترسیم، نقش و بازخورد جایگاه انقلاب در اندیشه های اندیشمندانی است که ماهیتا رویکردی اخلاقی و ایده آلیستی به جهان هستی داشته اند. ایمانوئل کانت را می توان سردمدار اندیشه های ایده آلیستی آلمانی تلقی نمود که بخش مهمی از نظام فلسفی وی پیرامون عقل عملی که پیرامون مسائل اخلاقی و ساختارهای بایسته سیاست می باشد. در مقاله حاضر، مساعی نویسندگان، حول ارائه پاسخی متقن به این پرسش اساسی است که جایگاه انقلاب در نظام اندیشه ای کانت چگونه است؟ یافته های مقاله که با بهره گیری از روش تاریخی- تفسیری و بهره گیری از منابع مکتوب و مجازی بر این مسئله اذعان دارد که در نظام فلسفی کانت، انقلاب مفهومی دوگانه را تداعی می کند. از یک سو، کانت مبنای هر چه بهتر شدن زندگی سیاسی و اجتماعی را با تاکید بر فردمحوری (عقل فردی، آزادی فردی و حقوق فردی ) میسر می داند و از سویی دیگر، چگونگی اجتماع این عقل های فردی را برای تحقق انقلاب را مشخص نمی کند.

کانت، انقلاب، عقل فردی، اجتماع، قانون.