زهره سرچاهی - MSc in Nursing, Instructor, Nursing and Midwifery Department, School of Nursing, Neyshabur University of Medical Sciences, Neyshabur, Iran
مصطفی افشارنیک - Ph.D. Student of Psychology Psychology, Director of Neyshaburs Center of Accident and Medical Emergencies Management, Neyshabur University of Medical Sciences, Neyshabur, Iran
حسن قدسی - Ph.D. of Health in Disasters and Emergencies, Assistant Professor, Department of Emergency Medical, Neyshabur University Of Medical Sciences, Neyshabur, Iran

و یافتن راهکاری برای حل آن، یکی از (Healthcare System) پس از بروز بحران ها موضوع کمبود ظرفیت سیستم مراقبت بهداشتی دغدغه های اصلی متولیان بخش سلامت در تمام جهان بوده است (۱). آمادگی برای پاسخ به بحران ها ابعاد و مولفه های مختلفی دارد که افزایش ظرفیت یکی از جنبه های مهم آن است (۲). بر اساس تعریف کمیته مشترک اعتباربخشی سازمان های مراقبت سلامت آمریکا افزایش ظرفیت عبارت است از " مجموعه تخت های بالقوه بیمار، فضای در دسترس که در آن بیماران می توانند تریاژ، مدیریت، (JAHO) واکسیناسیون، آلودگی زدایی و یا فقط جا داده شوند؛ همه انواع کارکنان، داروها، ملزومات و تجهیزات ضروری و حتی ظرفیت های قانونی لازم برای ارائه مراقبت های سلامت، در شرایطی که نیاز به مراقبت ها به طور چشم گیر و ناگهانی از حد معمول فراتر رفته است" ( ۳). پیدا  کردن  مکان های جایگزین مراقبت (Alternative Care Sites) اگرچه همیشه یکی از مراحل برنامه ریزی بحران ها است و عبارت مفهومی " استفاده از ظرفیت ورزشگاه ها" همیشه در برنامه ریزی ها مشاهده می شود، اما در عمل قبل از بحران ها به دلیل اینکه نیازمند صرف هزینه و منابع مختلف انسانی و مادی و سیاسی است به مرحله اجرا نمی رسد (۴). تجربیات گذشته نیز نشان می دهد مکان هایی مانند گوشه خیابان ها، هتل ها، مراکز همایش، چادرهای نظامی و مدارس بیشتر از ورزشگاه ها در افزایش ظرفیت مورد استفاده قرار گرفته اند (۴، ۵) در پاندمی کووید ۱۹ با افزایش تعداد مبتلایان، کمبود ظرفیت های بخش سلامت به سرعت مشخص شد (۷) و کمبودهای مختلف منجر به چالش های متعددی برای حوزه بهداشت و درمان شد. کشورهای مختلف راهکارهای متفاوتی مانند ایجاد بیمارستان، استفاده از ظرفیت مراکز نظامی، مراکز مراقبت از سالمندان، کشتی ها، استادیوم ها و سایر مکان ها را بکار بردند (۴،۸). در ۱۹ فوریه ۲۰۲۰ نخستین مورد کووید ۱۹ در ایران تائید شد و روزهای بعد موارد جدیدی در سایر مناطق کشور گزارش گردید (۹). تا تاریخ ۸ نوامبر ۲۰۲۳ ، بیش از ۷ میلیون و ششصد هزار نفر در ایران به بیماری مبتلا و ۱۴۶۶۳۳ مورد مرگ ناشی از بیماری گزارش ثبت شده است (۱۰). با توجه به روند افزایشی بیماران در پیک های مختلف کووید ۱۹، استفاده از فضاهای جایگزین مراقبت برای ارائه خدمت به بیماران حاد، تحت حاد یا مزمن کووید ۱۹ و راه اندازی مراکز واکسیناسیون جزء اولویت های متولیان سلامت کشور ایران بوده است. هدف از این مطالعه بیان تجارب کسب شده از ایجاد یک کلینیک با ظرفیت ۸۰ تخت جهت ارائه خدمات سطح ۳ تریاژ شاخص حدت سنجی اورژانس (ESI) در پاندمی کووید در دانشکده علوم پزشکی نیشابور و ارائه برخی توصیه ها و اطلاعات کاربردی برای کسانی است که در مدیریت پاندمی ها نقش دارند.

افزایش ظرفیت, کرونا ویروس, کووید ۱۹