مهسا ثانوی جوشقانی - دانشجوی کارشناسی ارشد گروه باغبانی، دانشکده تولیدات گیاهی، دانشگاه ک
عظیم قاسم نژاد - استادیار گروه باغبانی، دانشکده تولیدات گیاهی، دانشگاه کشاورزی و مناب
مهدی علیزاده - استادیار گروه باغبانی، دانشکده تولیدات گیاهی، دانشگاه کشاورزی و مناب

در این تحقیق اثر محیطهای مختلف کشت و غلظت هورمونی در میزان تولید کالوس در اندامهای مختلف گیاه دارویی کنگرفرنگی مورد بررسی قرار گرفت. بذر ها ابتدا به مدت 24 ساعت در 50 میلیلیتر هورمون جیبرلین GA3 با غلظت 200 میلیگرم بر لیتر ppm200 قرار گرفتند. سپس به وسیله الکل 70 ردرصد به مدت 10 ثانیه و هیپوکلریت سدیم به مدت 20 دقیقه، جهت کشت در پتریدیش حاوی کاغذ صافی در شرایط استریل گندزدایی شدند. جوانههای سالم به منظور تولید گیاهچههای عاری از بیماری در محیطکشت نصف غلظت موراشینگ و اسکوک MS2/1 کشت گردیدند. ریزنمونههای برگ، دمبرگ و ریشه از گیاهچهها تهیه گردید و در محیطهای کشت تغییریافته ریشه از گیاهچهها تهیه گردید و در محیطهای کشت تغییریافته SH ،MS و B5 در غلظتهای 0 ، 0/5 ، 0/75 و 1 میلیگرم بر لیتر هورمون 2,4- D به اضافه 0/8 درصد آگار، به منظور تشکیل کالوس کشت شدند و در دمای 2 ± 25 درجه سانتیگراد و در تاریکی نگهداری شدند. در محیط کشت بدون هورمون که به عنوان شاهد در نظر گرفته شد هیچ گونه کالوسزایی صورت نگرفت. براساس نتایج بدست آمده از مقایسه میانگین دادهها، محیط کشت MS در مقایسه با دو محیط کشت دیگر، هر دو غلظت هورمونی 0/75 و 1میلی گرم بر لیتر 2,4-D و ریزنمونه برگ (نسبت به ریزنمونههای دمبرگ و ریشه) بیشترین کالزایی را نشان دادند.

کنگرفرنگی، کشت بافت، کالوسزایی