بررسی تنوع ژنتیکی زنبورهای عسل با استفاده از نشانگر ریزماهوارهایی و ارتباط آن با میزان مقاومت به کنه واروآ

بمنظور بررسی سطح تنوع ژنتیکی زنبورهای عسل مرکز اصلاح نژاد ملکه زنبور عسل و ارتباط ریزماهوارهها با میزان مقاومت به کنه واروآ از کندوهای ایستگاه اصلاح نژاد زنبور عسل استان گلستان در سه سطح مقاومت قوی، متوسط و حساس انتخاب و نمونه برداری شد. در این تحقیق از 5 نشانگر ریزماهواره A7 A113, A43, A88 و A107 استفاده گردید. پس از تکثیر هر جایگاه به وسیله تکنیک PCR و تعیین ژنوتیپ هر آلل، توسط نرم افزارهای POPGENE 32 و 1.8 HET آنالیزهای درون جمعیتی انجام گرفت. در این پژوهش از میان جایگاههای مورد مطالعه، بیشترین و کمترین آلل بترتیب جایگاه A7 و A88 مشاهده شد. همه جایگاهها چند شکلی بالایی را نشان دادند. بیشترین و کمترین هتروزایگوسیتی مشاهده شده نیز بترتیب به جایگاه A88 و A7 ؛ 0/833 و 0/7500تعلق داشتند. بیشترین و کمترین هتروزایگوسیتی مورد انتظار نا اریب نی بترتیب در جایگاههای A7 و A88 ؛ 0/9384 و 0/8551 مشاهده گردید. بیشترین فاصله ژنتیکی بین گروه اول مقاوم به کنه واروآ و گروه سوم حساس به کنه مشاهده گردید. همچنین این مطالعه توانایی نشانگر SSR در تشخیص تنوع ژنتیکی میان کلنیهای زنبور عسل را بخوبی نشان میدهد.

Keywords:

زنبور عسل , کنه واروآ , نشانگرهای مولکولی , پل یمورفیسم