سعید طرفی جبرپور - دانش آموخته کارشناسی ارشد جغرافیای طبیعی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اهواز

نوشهرگرایی به دلیل توجه به بافت مرکزی شهرها و گسترش ایده های بهسازی و نوسازی بافت هایقدیمی شهرها، با رویکردهای متاخر در خصوص ساماندهی شهرها همخوانی زیادی دارد. در واقع بازگشتبه الگوهای سنتی و مخالفت با رویه های غیر معقولانه مدرنیسم در حوزه های مختلف نظیر اختلاطکاربری ها و کوتاه شدن فاصله میان زندگی و کار و تجه به مقیاس انسانی از جمله ضرورتهای پرداختن بهایده نوشهرسازی می باشد. این ایده به دلیل تناسب با شرایط اجتماعی و محیط زیستی کشورمان ازاهمیت بالایی برخوردار است. این پژوهش به مروری بر بررسی تطبیقی اصول نوشهرسازی با رویکردمعمول در شهرسازی پرداخته است.

نوشهرگرایی، شهرسازی، معماری