بررسی اثر تعداد نشانگر بر صحت پیشبینی ارزشهای اصلاحی ژنومی

در انتخاب ژنومی از ارزشهای اصلاحی کل حیوانات جوان که از اثرات نشانگری برآورد شده در طول ژنوم پیشبینی شده، استفاده میشود. بمنظور بررسی اثر تعداد نشانگر، ژنومی 511 ، و 211 ، شامل 4 کروموزوم هر یک به طول 52 سانتی مورگان و تعداد متفاوت 011 نشانگر روی هر کروموزوم شبیهسازی شد. 01 جایگاه صفت کمی که به طور تصادفی روی کروموزوم پراکنده شده بود در نظر گرفته شد. بعد از 21 نسل آمیزش تصادفی در یک جمعیت با اندازه موثر 011 فرد )بمنظور ایجاد عدم تعادل پیوستگی(، اندازه جمعیت به تعداد 1000 فرد افزایش یافت و این ساختار تا نسل 25 حفظ شد. از انحراف محصول دختری گاوهای نر نسل 20 و 25 برای برآورد اثرات نشانگری و ارزشهای اصلاحی ژنومی در افراد گروه مرجع و گروه تایید استفاده شد. دو مقدار وراثت پذیری 0/05 و 0/25 بررسی شد. هر شبیه سازی ده بار تکرار شد. نتایج نشان داد که برای هر دوسطح وراثت پذیری 0/05 و 0/25 با افزایش تعداد نشانگر در طول ژنوم، صحت پیشبینی GEBV افزایش مییابد. همچنین با افزایش تعداد نشانگر در وراثت پذیری بالا صحت برآوردها بیشتر از صفات با وراثت پذیری پایین بود. بطور کلی نتایج نشان داد افزایش تعداد نشانگر و مقدار وراثت پذیری باعث افزایش صحت پیشبینی ارزش های اصلاحی ژنومی می شود.

Keywords:

انتخاب ژنومی , ارزش اصلاحی ژنومی , تعداد نشانگر , وراثت پذیری