میثم فتحی

؛BDSM رابطه ایست سودومازوخیستی . به این ترتیب که یکی از طرفین این رابطه می پذیرد که به اشکال مختلفی آسیب پذیر باشد (مازوخیست)، و طرف دیگر این رابطه، خواستارآسیب رسانی(سادیست). برخی اندیشمندان دینی و غیردینی، این رویکرد را مبتنی بر ممنوعیت آسیب و اضرار و تحقیر و امثالهم نادرست دانسته اند که طرفداران این رویکرد تلاش کرده اند این اشکالات را اینگونه پاسخ دهندکه این رابطه کاملا مبتنی بر توافق است و بعد ازآن التیام وجود دارد و اصلا تحمل درد برای شادی بزرگ تر، خود میتواند لذت بخش باشد. لذا نویسنده این نوشتار، که خود معتقدست اگرگرایش به این رابطه، اختلال هم نباشد منجر به اختلال خواهدشد، تلاش کرده از زاویه دیگری تحت عنوان تاملات، به اشکالات این رابطه بپردازد.دسته اول تاملات، تاملات قانونی (فقهی-حقوقی) هستند. دراین بخش، مساله مالکیت انسان نسبت به بدن خود مطرح میشود. پس از بیان نظریات و استدلالها در این باب، نتیجه این بخش اینست که چه مالکیتی برای انسان نسبت به بدنش درنظربگیریم (نظریه مالکیت ذاتی) و چه مالکیتی در نظر نگیریم (نظریه امانت)، انسان حق استخفاف خود و دیگری را ندارد.دسته دوم تاملات، تاملات اخلاقی اند. دراین بخشBDSM را در آینه دو رویکرداخلاقی، یعنی خودگرایی اخلاقی(Egoism) و سودگرایی اخلاقی(Utilitarianism ) مورد بررسی قرارداده شده است. به تمایز میان خوشحالی (Hedonic happiness) و خوشروانی (Eudemonic happiness) اشاره شده و نتیجه این بخش، استدلالیست که ثابت میکند بنا برهرکدام ازاین نگرشها و حتی با معیار قراردادن خوشحالی صرف، عادت به ارتباطBDSM نه تنها نتیجه خوبی ندارد بلکه اثر منفی آن تشدید شونده است.پس نویسنده، به این پرسش اختلافی بین اندیشمندان که:«آیا BDSM اختلال روانیست یا خیر؟» اینگونه پاسخ میدهد که حتی اگر اختلال هم نباشد منجر به اختلال خواهد شد.در بخش آخر نوشتار، توصیه ای در پاسخ «چه بایدکرد؟» مطرح شده است. با فرض پذیرش اثر منفی این رویکرد، برخی اندیشمندان راه را در دارو درمانی میدانند. نویسنده، ضمن بیان برخی اشکالاتی که در این روش وجود دارد روش دیگری را تحت عنوان توصیه، مطرح میکند و آن، تغییر نگرش هاست. تغییر نگرش ها و سپس عادات، گرچه روشی زمان بر است اما دارای اثراتی ماندگارتر و با عوارض (Side effect) کمتری خواهد بود.

؛BDSM، ،مالکیت، سود، لذت