سیدرسول موسوی ضیابری - دانشجو کارشناسی ارشد مدیریت صنعتی-دانشگاه دانش البرز- قزوین- ایران
جعفر بذرپاچ - دانشجو کارشناسی ارشد مدیریت صنعتی-دانشگاه دانش البرز- قزوین- ایران
محمد کشن روستا - دانشجو کارشناسی ارشد مدیریت صنعتی-دانشگاه دانش البرز- قزوین- ایران

مهندسی مجدد در ادبیات مدیریت به معنی طراحی نو و ریشه ای فرایندها برای دستیابی به بهبود و پیشرفت سازمان ها است ، سازمان هایی که برنامه مهتدسی مجدد را پیاده نموده اند و با موفقیت به انجام رسانده اند در کوتاه مدت به نتایج بنیادی و دستاوردهایی از جمله ارائه خدمات با کیفیت به مشتری ، کاهش هزینه ، سرعت بخشیدن به کارها و بهبود عملکرد سازمان دست یافته اند. علیرغم اثربخشی بالا و ضرورت اجرای مهندسی مجدد در صنایع و سازمانها، متاسفانه اجرای آن با چالشها و موانعی روبرو میشود که ازکیفیت کار کاسته و باعث شکست پروژههای مهندسی مجدد میشود. مهندسی مجدد پتانسل بالایی در افزایش بهره وری ، بهبود کیفیت وافزایش رضایت مشتری دارد ولیکن اغلب به یک تغییر اساسی در استراتژی ها، فرایندها و منابع انسانی منجرمی شود که همین امر موجب می گردد مهندسی مجدد در عمل با شکست مواجه گردد. یکی از مهم ترین شکست ها در اجرای مهندسی مجدد عدم اگاهی از منابع انسانی و مقاومتی است که سازمان در مواجهه با تغییرات از خود بروزمی دهد. در این مقاله سعی بر آن بوده است که با مروری جامع بر ادبیات پژوهشهای صورت گرفته در داخل و خارج از کشور به دنبال بررسی چالش ها، موانع و علل اصلی شکست مهندسی مجدد در سازمان ها باشیم . این مقاله ابتدا تعاریف مهندسی مجدد را مورد بحث قرارداده سپس ادبیات را تحت عنوان معضالت و چالش های مهندسی مجدد مرور می کند. با مطالعه پژوهش های صورت گرفته در خصوص مشکالت و چالش های سازمان ها و صنایع سه چالش مقاومت در برابر تغییرچالش انسانی ، تغییرات سازمان و عدم همکاری مدیران ازچالش های اصلی و مشترک میان پژوهش های صورت گرفته است .

مهندسی مجدد، فرایند، سازمان