عرفان سبحانی - کارشناسی ارشد روانشناسی تربیتی، معاون پرورشی ، آموزش و پرورش مریوان، مریوان، ایران.
فردین رضایی - کارشناسی علوم تربیتی، آموزگار ابتدایی، آموزش و پرورش مریوان، مریوان، ایران.
ژینو کریم زاده - کارشناسی روانشناسی، آموزگار ابتدایی، آموزش و پرورش مریوان، مریوان، ایران.
چیمن برتنی - کارشناسی علوم تربیتی، آموزگار ابتدایی، آموزش و پرورش مریوان، مریوان، ایران.

کمرویی یک پدیده ی روانی اجتماعی است که بر اثر روابط نادرست بین فردی و سازش نایافتگی های اجتماعی در مراحل اولین رشد، در خانه و مدرسه پدیدار می گردد. پرداختن به پدیده ی کمرویی و بررسی مبانی روان شناختی آن از این رو حایز اهمیت است که تﻘریبا همه ی ما به گونه ای تجاربی از کمرویی را در موقعیت های مختلف داشته ایم و می تواند بعنوان یک مانع در تحقق حقوق شهروندی عمل کند. امروزه یکی از مهمترین مسایل و دغدغه های نوجوانان و جوانان، برقراری ارتباط موثر و روابط اجتماعی با دیگران است. چه بسیار دانش آموزان و دانشجویان هوشمند و خلاقی که در مدارس و دانشگاه ها فﻘط به دلیل کمرویی و معلولیت اجتماعی، همواره از نظر پیشرفت تحصیلی و قدرت خلاقیت و نوآوری نمره ی کمتری از همسالان عادی خود عایدشان می شود؛ چرا که کمرویی یک مانع جدی برای رشد قابلیت ها و خلاقیت های فردی است. عوامل زیادی در پیدایش کمرویی موثرند، برخی از جنبه های کمرویی حاصل یادگیری است و زمینه های فرهنگی، محیط و شرایط خانوادگی و همچنین الگوهای رفتاری و اجتماعی زمینه مساعدی را برای بروز کمرویی ایجاد می کند, افرا خجالتی کیفیت ارتباطی پایین تری از افراد غیر خجالتی دارند افراد کمرو در تعامل های اجتماعی و روابط بین فردی خود ناشیانه رفضتار می کنند و به عبارت دیگر فاقد مهارتهای اجتماعی هستند. از آنجا که تاکید بر آگاهی و اصالت و تجربه ی بی واسطه ی خود، انتخاب و پذیرفتن مسوولیت کارها از مولفه های اساسی مشاوره وجودی است، و نیز در رویکرد شناختی- رفتاری تاکید بر بالا بردن شناخت و تغییر بایر های منفی و غلط است، به نظر می رسد که بتوان از این رویکرد ها برای کاهش کمرویی افراد استفادده کرد.

کم رویی، دانش آموزان، حقوق شهروندی