بررسی انتقالپذیری نشانگرهای ریزماهواره گندم در جو

نشانگرهای ریزماهواره به علت چند شکلی بالا، امتیازدهی همبارز، توزیع ژنومی فراوان، تکرارپذیری بالا، ابزارهای قوی برای مطالعات ژنتیکی و تکاملی میباشند با توجه به اینکه طراحی آغازگرهای اختصاصی براساس توالیهای احاطه کننده حفاظت شده جایگاههای ریزماهوارهها نیازمند صرف هزینه، زمان و امکانات آزمایشگاهی است، بنابراین استفاده از آغازگرهای طراحی شده یک گونه در گونههای خویشاوند یکی از راهکارهای غلبه بر این مشکل است. به منظور مطالعه انتقالپذیری و چندشکلی آغازگرهای گندم در جو، 153 نشانگر ریزماهواره گندم در 144 توده بومی و رقم تجاری جو مورد بررسی قرار گرفت. از بین آغازگرهای بررسی شده، 132 آغازگر ( 86 %) در جو تکثیر نشان دادند ولی فقط شش جفت آغازگر چند شکلی نشان دادند و در مجموع 25 آلل با متوسط 3/57 آلل به ازای هر جایگاه تولید شد. متوسط میزان اطلاعات چندشکلی در نشانگرهای چندشکل 0/46 با حداقل و حداکثر 0/52 و 0/72 بهترتیب برای نشانگرهای CFA2040 و CFA2149 بدست آمد. تجزیه خوشهای با استفاده از الگوریتم Neighbor‐Joining و ضریب فاصله تکاملی P‐distance براساس دادههای حاصل از این نشانگرها ژنوتیپها را به چهار گروه منتسب کرد. نتایج حاصل نشان دهنده کارآیی مناسب نشانگرهای گندم در ارزیابی تنوع ژنتیکی جو است.

Keywords:

انتقالپذیری , جو , نشانگرهای ریزماهواره , میزان اطلاعات چندشکلی