زهرا داودی - کارشناسی ارشد مشاوره خانواده مرکز مشاوره دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد

پژوهش حاضر، با هدف بررسی تاثیر آموزش مهارت های زندگی بر سازگاری زناشویی و سبک های حل تعرض زنان متاهل 40-20 ساله انجام شده است. جامعه آماری این پژوهش، شامل کلیه زنان متاهل 40-20 ساله شهرستان فارسان از استان چهار محال و بختیاری در سال 1389 بود. نمونه ای مشتمل بر 50 نفر از این زنان، به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شده و در گروه آزمایش و کنترل گمارده شدند. برای گرد آوری داده ها از پرسشنامه سازگاری زناشویی اسپانیر (1979) و پرسشنامه سبک های مدیریت تعارض رحیم (1997) استفاده شد. روش پژوهش، از نوع طرح پیش آزمون -پس آزمون با گروه کنترل بود. پس از انتخاب تصادفی گروه های آزمایشی و کنترل، مداخله آزمایشی (آموزش مهارت های زندگی) بر روی گروه آزمایشی، به مدت 8 جلسه 90 دقیقه ای و 1 جلسه در هفته اجرا شد و پس از اتمام برنامه آموزشی، از هر دو گروه، پس آزمون به عمل آمد. داده های به دست آمده با استفاده از روش آماری تحلیل کوواریانس، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. سطح معنی داری در این تحقیق، 0/05=P در نظر گرفته شد. نتایج حاصل از تحلیل داده ها نشان داد، آموزش مهارت های زندگی، بدون کنترل و با کنترل طول مدت ازدواج، یم تواند باعث افزایش سازگاری زناشویی زنان متاهل گروه آزمایش در مقایسه با کنترل شود. در آموزش مهارت های زندگی با استفاده از شیوه های کارآمد گوش فرا دادن، صحبت کردن، ارایه پاسخ های غیرکلامی موثر، کیفیت رابطه بین زوجین ارتقاء می یابد. همچنین، فراگیری مهارت حل مساله باعث ارایه راهکاری های موثر، در هنگام وقوع مشکل و در نتیجه افزایش میزان رضایت و خشنودی آنها از زندگی زناشویی میشود.

مهارت های زندگی، سازگاری زناشویی، سبک های حل تعارض