راضیه باهورزهی کهن ملا - کارشناسی تربیت بدنی و علوم ورزشی،آموزش و پرورش سیستان و بلوچستان
حمیداله پارسه - کارشناسی ارشد علوم تربیتی گرایش پیش دبستانی، آموزش و پرورش سیستان و بلوچستان

سازمانهای صنعتی را می توان تعیین کننده مسیر اصلی توسعه یافتگی کشور محسوب کرد. چرا که در فراهم سازی شرایط اشتغال، تولید، ارز آوری و در عین حال ایجاد ثبات اقتصادی کشورنقش مهمی را ایفا می کنند . بدیهی است که در چنین شرایطی افزایش توانمندی جهت مقابله با رقبای داخلی و خارجی نیازمند در اختیار داشتن برنامه های مدون و استراتژی روشن سازمانی به ویژه در زمینه توسعه منابع انسانی به لحاظ کیفی است. چرا که این امر مهم به وسیله منابع انسانی کار آزموده تحقق خواهد یافت و سازمانها نیز به این نکته واقف شده اند که راهی جز توجه جدی به توسعه کیفی منابع انسانی خویش ندارندو این توسعه کیفی تنها از طریق طراحی مکانیسم های عملی و کاربردی آموزش یعنی برنامه ریزی آموزشی صورت پذیرفته و به سازمان کمک می کند تا اطمینان یابد که آیا می تواند برنامه های کسب و کار خود را برای آینده در قالب هدفهای مالی، تولیدی، ترکیب فرآورده ها، فن شناسیها و منابع مورد نیاز به خوبی به مرحله اجرا در آورد؟ در این مقاله در نظر است با رویکرد به شاخصهای طراحی نظام استراتژیک سازمان ، به برخی از نکات مهم و اساسی در تدوین برنامه ریزی های استراتژیک آموزش پرداخته شود .آموزش و پرورش سرمایه گزاری یک نسل برای نسل دیگراست، از این رو ماهیت آموزش و پرورش آینده نگری را ایجاب می کند اما حرکت به سوی آینده بدون شناخت روندها و نیروهایی که عمل می کنند از یک سو و تلاش و کاوش برای آفرینش واقعیاتی که خواهان آن هستیم از سوی دیگر به از دست دادن فرصتها برای ایجاد زندگی بهتر می انجامد، برنامه ریزی استراتژیک به عنوان یک فرایند پویا با دورنگری نسبت به واقعیات و موقعیتهای موجود ارائه راهبردها و تاکتیکهای موثر برای رسیدن به فردایی بهتر را امکان پذیر می سازد. پژوهش حاضر با روشی توصیفی-تحلیلی ضمن بررسی مفهوم برنامه ریزی استرتژیک به لزوم برنامه ریزی استراتژیک در آموزش و پرورش، اهداف و ضرورت های این مهم می پردازد. در نهایت نیز یک الگوی راهبردی مبتنی بر فرآیندهای جهت برنامه ریزی های استراتژیک در آموزش و پرورش ارائه می گردد.

برنامه ریزی، برنامه ریزی استراتژیک، آموزش و پرورش، الگو.