زهرا صالحی - .
معصومه جغتایی - .
فایزه نوروزی - .
حسن نوروزی - .

تدریس ریاضی به دانش آموزان با نیازهای ویژه نیازمند رویکردهای تخصصی و انعطاف پذیر است. اولین گام در این فرآیند، ارزیابی دقیق توانایی ها و نیازهای هر دانش آموز است تا بتوان برنامه ای فردی و مناسب تدوین کرد. معلمان باید از ابزارها و روش های متنوعی مانند بازی های آموزشی، وسایل کمک آموزشی بصری و تکنولوژی های پیشرفته استفاده کنند تا مفاهیم ریاضی را به شکلی جذاب و قابل فهم برای این دانش آموزان ارائه دهند.روش های تدریس تعاملی و فعال می توانند به دانش آموزان با نیازهای ویژه کمک کنند تا به طور موثرتر و با انگیزه بیشتری یاد بگیرند. به کارگیری استراتژی هایی نظیر آموزش همتا به همتا، کار گروهی و پروژه های عملی می تواند درک مفاهیم ریاضی را تقویت کند. این روش ها علاوه بر افزایش تعامل اجتماعی، موجب ایجاد حس موفقیت و اعتماد به نفس در دانش آموزان می شوند.توجه ویژه به تقویت مهارت های پایه ای ریاضی مانند شمارش، جمع و تفریق و شناسایی اشکال هندسی از اهمیت بسیاری برخوردار است. معلمان باید با استفاده از تمرین های تکراری و تدریجی، این مهارت ها را به دانش آموزان منتقل کنند و به طور مداوم پیشرفت آنها را ارزیابی کنند. بازخورد مثبت و پاداش دهی منظم می تواند انگیزه دانش آموزان را برای یادگیری بیشتر افزایش دهد.در نهایت، همکاری مستمر با والدین و متخصصان دیگر مانند روانشناسان آموزشی و کاردرمانگران از اهمیت زیادی برخوردار است. این همکاری ها می تواند به تبادل اطلاعات و تجربیات کمک کرده و برنامه های آموزشی را بهبود بخشد. معلمان باید همواره آماده یادگیری و به روز رسانی دانش خود باشند تا بتوانند به بهترین نحو ممکن به دانش آموزان با نیازهای ویژه خدمت کنند

رویکردهای تخصصی. ابزارهای آموزشی. روش های تعاملی. مهارت های پایه ای. همکاری مستمر