عدالت اجتماعی در مدیریت شهری: بررسی نحوه توزیع منابع و خدمات شهری به صورت عادلانه.

این مقاله به بررسی عدالت اجتماعی در مدیریت شهری با تمرکز بر نحوه توزیع منابع و خدمات شهری به صورت عادلانه می پردازد. هدف اصلی این مطالعه شناسایی و تحلیل چالش ها و موانع موجود در مسیر تحقق توزیع عادلانه منابع و خدمات و ارائه راهکارها و پیشنهادات موثر برای بهبود وضعیت موجود است. در این پژوهش، سه شهر تهران، مشهد و اصفهان به عنوان نمونه های مطالعاتی مورد بررسی قرار گرفته اند.تحلیل داده ها نشان می دهد که نابرابری های قابل توجهی در دسترسی به منابع و خدمات شهری میان مناطق مختلف این شهرها وجود دارد. موانعی همچون محدودیت های مالی، اختلافات درآمدی، تبعیض های اجتماعی، سیاست گذاری های ناعادلانه، فساد اداری، و مشکلات جغرافیایی و زیرساختی از جمله عواملی هستند که باعث ایجاد این نابرابری ها شده اند.برای مقابله با این چالش ها و بهبود توزیع عادلانه منابع و خدمات شهری، پیشنهاداتی مانند بهبود مدیریت مالی و بودجه بندی، ارتقای زیرساخت های شهری، تقویت مشارکت شهروندان، اصلاحات قانونی و سیاست گذاری، توسعه زیرساخت های دیجیتال و توجه ویژه به نیازهای گروه های آسیب پذیر ارائه شده است. با اجرای این راهکارها، می توان به تحقق عدالت اجتماعی در مدیریت شهری نزدیک تر شد و کیفیت زندگی تمامی شهروندان را ارتقا داد. این مقاله نتیجه می گیرد که تحقق عدالت اجتماعی در مدیریت شهری نیازمند رویکردی چندبعدی و جامع است که با همکاری و هماهنگی نهادها و مشارکت فعال شهروندان ممکن می شود.

Keywords:

عدالت اجتماعی , مدیریت شهری , توزیع منابع , خدمات شهری , نابرابری اجتماعی