سیدکامل بنی حیال - کارشناسی ارشد رشته فقه و مبانی حقوق اسلامی

هدف از مقاله حاضر بررسی ارث زن از منظر فقه امامیه و فقه حنبلی است. در میان اقوام وملل مختلف در قبل از اسلام مرسوم بوده است محرومیت زن از ارث تحت هر عنوان که بود ،اعم از مادر ،همسر ،خواهر ،دختر میباشد.زوجه به هیچ وجه حق ارث بردن از اموال شوهرش را نداشت وحتی خود بعنوان ترکه میت در اختیار پسر یا برادر متوفی قرار میگرفت.دین اسلام در این موقعیت بود که به یاری زن آمد و به بی عدالتی هایی که در حق زن میشد خاتمه داد. با نزول آیه ۷ سوره نساء خداوند متعال برای زنان نیز همچو مردان حق ارث قائل شد وبرای آنان سهامی را بیان نمود.در قران حق زن از ارث نصف حق مردان است ،برای زوجه نیز نصف سهم زوج در نظر گرفته شده است.یعنی در جایی که زوج یک چهارم ارث می برد ، حق زوجه یک هشتم است ودر جایی که زوج یک دوم می برد زوجه ،یک چهارم ترکه را ارث میگیرد. این نوشتار که به روش توصیفی– تحلیلی و با استناد به منابع مکتوب می باشد.هدف این تحقیق بررسی وجوه افتراق و وجوه مشترک ارث زن در فقه امامیه و فقه حنبلی میباشد و همچنین سعی شده است تا ارث زن دارای فرزند و غیر فرزند مورد بحث قرار گیرد.

اسلام، ارث، ارث زن، فقه امامیه، فقه حنبلی