سحر دعائی - agriculture college islamic azad university of lahijan

به منظور بررسی اثر کودهای زیستی(بیولوژیک) و تراکم کاشت بر عملکرد و اجزای عملکرد ذرت شیرین(رقم ساری ۲۸۰۲) آزمایشی به صورت کرت یک بار خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار و به صورت مزرعه ای در سال ۱۴۰۰ در منطقه لاهیجان در استان گیلان به اجرا درآمد. عامل اصلی کود زیستی در چهار سطح شاهد=F۱، ازته بارور۱ F۲=، فسفاته بارور-۲ F۳=، فسفاته بارور-۲+ ازته بارور۱F۴= بود. عامل فرعی تراکم بوته در سه سطح ۵۵۰۰۰D۱=، ۶۵۰۰۰ D۲= و ۷۵۰۰۰D۳= بوته در هکتار بود. نتایج نشان داد که استفاده از کود زیستی بر ارتفاع بوته، تعداد دانه در بلال، طول بلال، ماده خشک کل، عملکرد دانه و وزن هزار دانه تاثیری مثبت داشت. بیش ترین وزن هزار دانه (۳۸۳ گرم) در تیمار F۴D۲ (کاربرد کود زیستی ازته بارور۱ + فسفاته بارور-۲ و تراکم۶۵ هزار بوته در هکتار)، بیش ترین ماده خشک کل (۲۶۲۴۰ کیلوگرم در هکتار) در تیمار F۴D۲ (کاربرد کود زیستی ازته بارور۱ + فسفاته بارور-۲ و تراکم۶۵ هزار بوته در هکتار)و بیش ترین عملکرد دانه (۹۱۴۶ کیلوگرم در هکتار) در تیمار F۴D۲ (کاربرد کود زیستی ازته بارور۱ + فسفاته بارور-۲ و تراکم۶۵ هزار بوته در هکتار) به دست آمد. نتایج نشان داد که تراکم ۶۵ هزار بوته در هکتار و کاربرد کود زیستی ازته بارور۱ + فسفاته بارور-۲ به عنوان مناسب ترین تیمار بود.

کود زیستی، تراکم کاشت ، ذرت، عملکرد، اجزای عملکرد