فاطمه فرخایی - گروه فیزیولوژی ورزشی، واحد نجف آباد، دانشگاه آزاد اسلامی واحد نجف آباد، اصفهان، ایران
سعید کشاورز - دانشگاه آزاد نجف آباد
الهام افتخاری - مرکز تحقیقات پزشکی ورزشی، دانشگاه آزاد اسلامی، اصفهان، ایران
سید علی حسینی - گروه مدیریت ورزش، واحد مرودشت، دانشگاه آزاد اسلامی، مرودشت، ایران.

زمینه و هدف: پوکی استخوان در سالمندی از شایع ترین بیماری های متابولیکی استخوان است. از این رو هدف مطالعه حاضر بررسی اثر هشت هفته تمرین تناوبی شدید (HIIT) و تداومی با شدت متوسط (MICT) همراه با عصاره بهار نارنج (CA) بر آلکالین فسفاتاز استخوانی (BALP) و استئوکلسین (OCN) در بافت فمور موش های صحرایی ماده سالمند بود. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی ۴۲ سر موش صحرایی ماده سالمند به طور تصادفی به گروه های (۱) کنترل (C) (۲) MICT، (۳) HIIT، (۴) MICT+CA، (۵) HIIT+CA، (۶) CA و (۷) گروه شم (نرمال سالین) (Sham) تقسیم شدند. تمرینات HIIT با شدت ۸۵% تا ۱۱۰% VO۲max و تمرینات MICT با شدت ۶۵% VO۲max انجام شد؛ مصرف بهار نارنج به میزان mg/kg/day ۳۰۰ بود. نتایج: در گروه های CA، MICT، HIIT HIIT+CA و MICT+CA مقادیر BALP و OCN استخوانی بیشتر از گروه C بود (۰۰۱/۰=P). همچنین BALP در گروه MICT+CA بیشتر از گروه های CA، HIIT، MICT و HIIT+CA بود. مقادیر OCN در گروه MICT بیشتر از گروه HIIT بود (۰۰۱/۰=P). اما در گروه HIIT و MICT بیشتر از گروه های HIIT+CA و MICT+CA بود (۰۰۱/۰=P). نتیجه گیری: به نظر می رسد هرچند تمرین HIIT، MICT و CA هم به تنهایی و هم به طور تعاملی در بهبود متابولیسم استخوان موثر هستند، اما اثر تمرینات ورزشی به مراتب قوی تر از اثرات CA بر استئوپروز است.

تمرین، بهار نارنج، آلکالین فسفاتاز استخوانی، استئوکلسین، استخوان، سالمندی