اثربخشی رفتار درمانی دی الکتیکی (DBT) در نوجوانان دارای اختلال بی نظمی خلق مخرب (DMDD): نقش اضطراب به عنوان مکانیسم تغییر

هدف پژوهش، بررسی اثربخشی رفتاردرمانی دی الکتیکی بر کاهش اضطراب در دانش آموزان دوره اول متوسطه شهر کرمانشاه بود. روش پژوهش، نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون و پیگیری و گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل دانش آموزان پسر بود که در سال تحصیلی۱۴۰۲-۱۴۰۱در شهر کرمانشاه مشغول به تحصیل بودند. نمونه پژوهش شامل۳۹نفر (۱۹نفر گروه آزمایش و۲۰ نفر گروه کنترل) بودند که با روش نمونه گیری دردسترس، انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل گمارده شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه خودگزارشی اختلال بی نظمی خلق مخرب بود جریدا و همکاران (۲۰۲۲،)مقیاس افسردگی، اضطراب،استرسDASS۲۱و مصاحبه بالینی نوزبام (۲۰۱۳) بود. گروه آزمایش۱۰جلسه۶۰دقیقه ای (هفته ای دو جلسه) تحت رفتار درمانی دی الکتیکی قرار گرفتند و گروه کنترل، آموزشی دریافت نکرد. در پایان جلسات پس آزمون و در نهایت بعد از۳ماه پیگیری به عمل آمد. تحلیل داده ها با استفاده از روش تحلیل واریانس تک متغیرهانجام شد. نتایج نشان داد که رفتار درمانی دی الکتیکی بر کاهش اضطراب در مراحل پس آزمون و پیگیری تاثیر معنی دار داشته است. یافته های این پژوهش اطلاعات ارزشمندی را در ارتباط با رفتار درمانی دی الکتیکی فراهم می کند و مشاوران و روانشناسان می توانند برای کاهش اضطراب و سایر علائم روانشناختی در نوجواناندارای اختلال بی نظمی خلق مخرب از این درمان استفاده کنند.

Keywords:

اختلال بی نظمی خلق مخرب , رفتار درمانی دی الکتیکی , اضطراب