سارا سیف - دانشجوی کارشناسی مهندسی پزشکی بیوالکتریک، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران
مهسا خلیلی - دانشجوی کارشناسی مهندسی پزشکی بیوالکتریک، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران
ارشیا محمدخانی - دانشجوی کارشناسی مهندسی پزشکی بیوالکتریک، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران
بهار خردمند - دانشجوی کارشناسی مهندسی پزشکی بیوالکتریک، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران
بابک رضایی افشار - دکترای تخصصی مهندسی پزشکی، دانشکده توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی ایران

شمارش دقیق گامها یک شاخص حیاتی برای ارزیابی ورزش در زندگی روزمره است . گام سنج ها پیش بینی کمی از گامها را ارائه می دهند سیگنال الکترومایوگرافی می تواند برای این منظور بسیار بهینه باشد. در این مطالعه داده های الکترومایوگرافی بر روی ۸ نفر داوطلب خانم بدون سابقه ی ناهنجاری اسکلتی عضلانی وسالم ، بدون سابقه ی ورزش حرفه ای و در بازه سنی ۴±۲۲، قد ۴±۱۶۸ سانتی متر، وزن ۸±۶۵ کیلوگرم و شاخص توده ی بدنی ۹,۳ ±۲/۲۱کیلوگرم بر سانتی متر مربع در زمان راه رفتن و دویدن صورت گرفته است . بعد از اخذ داده مقادیر تحت فیلتر باترورث و سپس دو فیلتر ساویتسکی -گلای قرار گرفت . نتایج توسط یک نمودار RMS بررسی شد. قله های حاصل به خوبی امکان تشخیص گام ها را فراهم می کرد. با توجه به نتایج بدست آمده از این پژوهش مشخص می شود که سیگنال الکترومایوگرافی پتانسیل خوبی برای اندازه گیری مقدار سرعت راه رفتن و همچنین شمارش تعداد گام ها را داراست . برای حصول نتیجه بهتر می بایستی از ترکیب سیگنال های دیگر مانند ژیروسکوپ برای بهبود عملکرد این ابزار استفاده شود.

الکترومایوگرافی ، فیلتر باترورث، فیلتر ساویتسکی گلای، RMS