مجید ربیعی دولابی - دانشجوی دکترای مدیریت آموزشی و مدرس دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی

پس از جنگ جهانی دوم، فاصله میان کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه هر روز بیشتر شده و به تقسیم شمال و جنوب شکل عینی تری بخشیده است. در واقع، ملت ها و دولت ها بیش از پیش با پیامدهای عدم توسعه آشنا شده و فاصله فوق، آنها را به تفکر عمیق واداشته است. این فاصله و اندیه راهکارهای کاهش آن، منجر به پیدانیش و ارائه دیدگاهها و پاردایمها شده است ک ه سرفصل مشترک همگی آنها تأکید بر نقش محوی «انسان» به منزله مهم ترین منبع توسعه اقتصادی و اجتماعی است. در دنیای امروز که علم و تکنولوژی با رشد و گسترش وسیع و جهان شمول به عنوان عامل مهم و اساسی در فرآیند رشد و توسعه ی اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی جوامع بشری به حساب می آیند، نهادها و نظام های آموزش و پرورش نقش بس عظیم و پراهمیتی را به دست آورده اند. عنایت و توجه روز افزون به نوع و گ سترش آموزش ضرورتی انکار ناپذیر است که ناشی از آهنگ سریع تغیرات در عرصه های مختلف فعالیت ه ای اقتصادی، اجتماعی جوامع می باشد. در این مقاله تلاش بر ا ین است که نقش آموزش به یویژه آموزشهای فنی و حرفه ای در توسعه سرمایه انسانی به تصویر کشیده شود.

آموزش، سرمایه انسانی، توسعه، آموزش فنی و حرفه ای