آرمان حسینی آب باریکی - استادیار دانشگاه هرمزگان
سعید مهدی فر - استادیار دانشگاه پیام نور مرکز شیراز

داستان لیلی و مجنون از داستان های عاشقانه پرآوازه در ادب پارسی و عربی است. نخستین بار در ادب فارسی، حکیم نظامی گنجوی این داستان را به نظم درآورد. در مقام جواب گویی و تقلید از او، شاعران بسیاری این داستان را منظوم ساخته اند. در میان این روایات، منظومه نوفل نامه یا نوفل و مجنون سروده میرزاشفیع کلیایی، شاعر کردزبان سده دوازدهم و اوایل سده سیزدهم هجری، روایتی تازه است که ناشناخته مانده است. اهمیت این روایت در آن است که شاعر کردزبان توانسته است با قدرت شاعرانه و با به کارگیری عناصر داستان، به ویژه شخصیت پردازی بی نظیر، دست به آفرینش اثری دیگرگون بزند. در این مقاله، نگارندگان می کوشند ابتدا درباره پیشینه و نسخه های این روایت در ادبیات کردی اطلاعاتی به دست دهند. سپس، ضمن بیان احوال و آثار شاعر، روایت او را با روایت نظامی در بخش نوفل و مجنون مقایسه می کنند.

نظامی