بررسی رابطه گرایش خاطر به مدرسه با خودپنداره مثبت دانش آموزان دوره ابتدایی در شهرستان اسفراین در سال ۱۴۰۲

هدف از این تحقیق بررسی رابطه بین گرایش خاطر به مدرسه با خودپنداره مثبت دانش آموزان دوره ابتدایی شهرستان اسفراین در سال تحصیلی ۱۴۰۲ می باشد. تحقیق حاضر از نظر هدف کاربردی، توصیفی پیمایشی و از نوع همبستگی می باشد. جامعه آماری این پژوهش ، تمامی دانش آموزان دوره ابتدایی که تعداد آنان ۲۴۰۰ نفر بوده و از میان آنان تعداد۳۳۱ نفر به عنوان نمونه به روش تصادفی انتخاب شدند ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه گرایش خاطر به مدرسه بری، بتی و وات (۲۰۰۵) و خودپنداره مثبت کراکر و همکاران (۲۰۰۳ ) بوده که قبلا روایی آن مورد تایید قرار گرفته بود و پایایی آن به کمک روش ضریب آلفای کرونباخ برای پرسشنامه های گرایش خاطر به مدرسه ۸۷/۰ ، و خودپنداره مثبت ۸۳/۰ بدست آمد که نشان دهنده اعتبار و پایایی پرسشنامه های مذکور بوده . داده های جمع آوری شده با استفاده از آزمون های آماری توصیفی (ترسیم جدول ،رسم نمودار و توزیع فراوانی ) و آمار استنباطی (استفاده از آزمون پیرسون و رگرسیون چند متغیره (گام به گام ) وآزمون کلوموگروف ) برای بررسی روابط بین فرضیات تحقیق به کمک نرم افزار spss نسخه ۲۲ استفاده گردید. نتایج نشان داد بین گرایش خاطر به مدرسه با خودپنداره مثبت دانش آموزان دوره ابتدایی شهرستان اسفراین در سال تحصیلی ۱۴۰۲رابطه وجود دارد. بنابراین ، با افزایش خودپنداره مثبت و ترویج ابعاد آن در بین دانش آموزان می توان به ارتقای گرایش خاطر به مدرسه و خودپنداره مثبت کمک کرد.

Keywords:

گرایش خاطر به مدرسه , خودپنداره مثبت , دانش آموزان