قربانعلی کریم زاده فراملکی - دانشیار گروه فلسفه وکلام دانشکده الهیات وعلوم اسلامی دانشگاه تبریز

مساله ی خلودنفس یکی از مباحث مهم وبنیادی در نظام های الهیاتی به ویژه در فلسفه ی اسلامی به شمار می آید. .این مساله با رویکردهای فلسفی،کلامی،عرفانی وقرآنی مورد توجه اندیشمندان مسلمان واقع شده است. در فلسفه اسلامی بر این نکته تاکید شده است که نفس به دلیل تجرد وبساطت به طور مطلق از فساد واضمحلال که از عوارض امور مادی و اجسام مرکب است، مبرا بوده ونفوس به خاطر بقا علل مجرده ی خود تا بی نهایت باقی وخالداند مرحوم علامه طباطبائی از جمله اندیشمندانی با رویکرد های فلسفی وتفسیری در این مساله در آثار خود به خصوص در تفسیر المیزان تامل نموده ومطالب ناب وارزشمندی را از نصوص دینی به ویژه از آیات قرآن استفاده کرده است. این پژوهش با روش توصیفی وتحلیلی به بررسی وتبیین جاودانگی انسان از دیدگاه قرآن کریم با محوریت آراء واندیشه های فلسفی وتفسیری علامه طباطبائی می پردازد وبرایند آن این است قرآن کریم در در باره ی جاودانگی انسان یک شاکله ی سه مدعایی را مطرح می نماید. یک.استمرار زندگی انسان قبل از برپایی قیامت در عالم برزخ. دو؛ برخاستن ابدان از قبرها در روز قیامت .سه؛عینیت بدن اخروی با بدن دنیوی متناسب با جهان آخرت . توصیف وتحلیل این سه ادعا با محوریت آراء واندیشه های علامه مهم ترین یافته ی این پژوهش می باشد.

خلود، نفس ،برزخ، معادجسمانی ،معادروحانی،خلود نفس