عیسی سبحانی - دانش آموخته کارشناسی آموزش الهیات دانشگاه فرهنگیان پردیس امام محمد باقر(ع) بجنورد
رضا سبحانی - دانش آموخته کارشناسی آموزش الهیات دانشگاه فرهنگیان پردیس امام محمد باقر(ع) بجنورد

دیدگاه دینی به زندگی چگونگی و آنچه را که کسانی که چنین دیدگاهی دارند در علم می آموزند شکل می دهد. برای برخی از دانش آموزان دیدگاه مذهبی می تواند مانع یادگیری در علم شود. به این دلایل، مقاله استاور باید مورد استقبال قرار گیرد زیرا راه جدیدی برای حل اختلاف بین علم و دین پیشنهاد می کند. استاور خاطرنشان می کند که تفکر غربی به طور سنتی وجود و قابل درک بودن جهانی را فرض می کند که خارج از آگاهی انسان و مستقل از آن است. این منجر به برداشتی از حقیقت شده است، حقیقت به مثابه مطابقت، که در آن دانش ما با واقعیات در این دنیای بیرونی مطابقت دارد. استاور چنین تصوری را رد می کند، و درک حقیقت را به عنوان انسجامی که در آن پیوندها بین ادعاهای خود دانش مستقل و بین ادعای دانش و واقعیت است، ترجیح می دهد. سپس استاور ساخت گرایی را به عنوان وسیله ای پیشنهاد می کند که بالقوه قادر به حل تنش بین دین و علم است. ادعای من این است که راه حلی بین علم و دین که استاور پیشنهاد می کند هزینه بسیار زیادی دارد - هم برای علم و هم برای دین. در عوض، من از نسخه ای متفاوت از سازه گرایی دفاع می کنم که در آن انسان ها به عنوان توانایی تولید مدل هایی از واقعیت در نظر گرفته می شوند که درک غنی تر و معنادارتری از واقعیت را در طول زمان و با توجه به علم و دین ارائه می دهند. من استدلال می کنم که دانش علمی زیرمجموعه ای از دانش دینی است و پیامدهای آن را برای آموزش علوم به طور کلی و هنگام آموزش در مورد تکامل به طور خاص بررسی می کنم.

معرفت شناسی، علم و دین، ساخت گرایی، آفرینش گرایی